Ivoorkust, Ghana, Togo

24 maart 2018 - Abidjan, Ivoorkust

Voorbereidingen

Nog niet goed en wel terug van Amsterdam en omstreken, kriebelt het al om terug naar warmere oorden te vertrekken. Oorspronkelijk idee: van Dakar naar Ghana in 14 dagen met het openbaar vervoer. Zou een 3000km zijn, maar door landen voeren die door ons eigen ministerie van  Buitenlandse zaken als erg onveilig worden bestempeld (Mali en Burkina Faso als ik via het binnenland zou reizen, Guinee, Sierra Leone en Liberia als het via de kust zou gaan). De ambitie dus maar een beetje ingeperkt en een ticket naar Abidjan (Ivoorkust) gekocht (v213 euro). De oorspronkelijke bedoeling was een retourticket te kopen in het land waar ik op het einde van de vakantie zou aankomen. Bij een simulatieoefening bleek echter dat een ticket voor de volgende dag naar Europa vanuit Ghana b.v. 1400 euro zou kosten. Dus toch maar een retourticket vanuit Lomé (Togo) geboekt. De minimum af te leggen afstand zou dan maar 718km bedragen. Bleek ook nog dat het ticket vanuit Lomé (353 euro)  goedkoper was dan vanuit Ghana (450 euro). Hoewel de vlucht vanuit Lomé stopt in Ghana om daar andere passagiers aan boord te nemen die dus meer betalen voor minder vliegtijd. 

Reis naar Afrika betekent ook: visa. Online aanvragen allemaal mogelijk, wel gaan brengen en halen, met een week tussen (tijd voor verwerking!). 4x naar Brussel dus, Visum voor Togo zal ik aan de grensovergang kopen. Voor Ghana betaal ik 70 euro, voor Ivoorkust 65. Niettegenstaande ik op beide ambassades pasfoto's moet inleveren,  wordt er op de ambassade van Ivoorkunst een nieuwe genomen. Ook vingerafdrukken moet ik er achter laten. Om een visum te verkrijgen moet je 1: een bewijs van terugvlucht hebben (ze zijn waarschijnlijk bang dat je er blijft), 2: een bewijs van verblijf hebben. Ik heb dus voor beide landen één hotel voor één nacht geboekt, hoewel ik niet weet of ik daar wel zal verblijven...

29 december krijg ik een mail van vliegtickets.be. Mijn vlucht (31/3)van 14:00u met overstap van 2u45min in Lissabon is gewijzigd: Vertrek nu om 15u30, met 2u10 overstaptijd.

29 februari heb ik een afspraak in het Tropisch Instituut voor mijn inspuitingen Gele Koorts (had ik wel al eens gekregen, maar vind het inentingsboekje niet meer terug), Hepatitis A en Polio. De dokter probeert ook nog pillen tegen Malaria te slijten, maar vind bij mijn geen koper. Een 15-tal jaren geleden heb ik die al eens geprobeerd en bevielen ze niet. Neem in de plaats wel zeer goede muggenmelk mee (de beste volgens de apotheker) alsmede 2 kuren antibioticum (had er nog een van vorig jaar) én een doos diclophenac (wondermiddel tegen heel veel). 

Woensdag 15 maart krijg ik telefoon van vliegtickets.nl. Ze hadden mij, naar eigen zeggen, reeds een paar mails gestuurd. Mijn vlucht met Air Portugal (TAP) van zaterdag 31 maart is afgeschaft. Netjes binnen de termijn van 14 dagen voor de vlucht om geen schadevergoeding te moeten betalen. Opties: een dag vroeger vertrekken, of een dag later. Ik vermoed dat de mensen die de vlucht van zaterdag geboekt hadden, perfect kunnen verdeeld worden over die van vrijdag en zondag. 

Na toezegging van de directeur van de school is het mogelijk de vlucht van vrijdag 15.30u te nemen. Ik kan in de voormiddag nog op de school zijn voor wat administratief werk (het is sportdag) en van daaruit de trein naar Brussel Nationaal nemen. Aankomst Lissabon om 17.20u, vertrek 19.30u en aankomst in Abidjan om 23.50u. Mia heeft al toegezegd mij 's morgens aan de tramterminus af te zetten zodat ik niet terug met de auto naar huis, met de trein naar Antwerpen en van daaruit naar Brussel moet. Ik kan in Berchem rechtstreeks de trein naar Brussel Nationaal nemen. Er is elke 23 en 53 minuten na het uur een trein die er 26 minuten over doet. Geen probleem dus. 

Vrijdag 30 maart.

De bus brengt mij voor 2 euro naar het station van Berchem alwaar ik de trein van 12.23u neem. Een half uur later wat moeilijkheden om mijn toegangscode op mijn telefoon te lezen om de luchthaven binnen te komen. Lichtsterke op 100% en de barcode wat vergroten brengt soelaas. Niettegenstaande het één van de drukste dagen van het jaar zou moeten zijn, ben ik op minder dan 5 minuten door de security. Kan natuurlijk ook zijn omdat ze vlak voor mijn neus een nieuwe lijn openden ☺. Om 13u ben ik dus al op weg naar de gate A. Het juiste nummer wordt pas om kwart over twee bekend gemaakt dus ruim de tijd om nog wat te lezen.

We stijgen een half uur later dan voorzien op, maar landen om half zes plaatselijke tijd (half zeven in België) 1u en 50 min. later zou mijn vlucht naar Abidjan moeten vertrekken. Moet nog een uurtje wachten om de juiste gate te kennen. Boarden op tijd. Hele rij voor mij alleen. Ga een tukje doen denk ik... er zijn toch geen persoonlijke schermpjes...

Vlucht naar Abidjan.

We vertrekken met een tiental minuten vertraging omdat het vliegtuig te laat was aangekomen in Lissabon . 5u en 20 minuten scheiden me van Afrika. Hoewel, het vliegtuig is qua aantal de helft gevuld met Ivorianen, denk ik.  Er zijn nog heel wat plaatsen vrij. Ik denk dat er meer mensen van Ivoorkust naar Europa willen dan terug. Heb dus de beschikking over een hele rij voor mezelf. Verplaats me van stoel D naar F zodat ik kan leunen tegen de wand en mijn benen helemaal kan strekken . Precies eerste klas. Filmpjes zal ik niet moeten bekijken omdat het voor de rest een basic toestel is. Deert me helemaal niet. Ben toch van plan wat te slapen. Heb op de luchthaven wat euro's in cfa's kunnen wisselen.  Zij het wel tegen een exuberante prijs. Maar, je weet nooit waarvoor het goed is.

Het vliegtuig landt zoals voorzien om middernacht plaatselijke tijd. De paspoortcontrole gaat vrij vlot en ik besluit toch maar een taxi te riskeren naar het hotel dat ik weliswaar voor zondag had geboekt.  De eerste vraagt omgerekend 20 euro voor 6km. zijn collega wil het voor de helft doen.  Geen meter in de taxi. Het hotel ziet er verlaten uit ,  een bewaker duikt op en brengt mij naar de eerste verdieping van wat ooit een opslagplaats/ bedrijvencomplex lijkt geweest te zijn. Hij klopt een kwartier op een  deur. Whatsapt  (geen belwaarde)naar een maat die naar de baas moet bellen. Maat komt af. Ik hoor de baas naar de receptie bellen. Niemand neemt op. Baas komt na 10 min zelf en krijgt de receptionist wakker.  Half twee plaatselijke tijd gaan slapen. Lange dag geweest.

Zaterdag 31 maart

Om half negen wordt er op de  deur geklopt.  Of ik ontbijt wil.  Het is inbegrepen in de prijs en gisteren heb ik ook al niet veel gegeten.  Ik ga dus voor het omeletje en wat Frans brood. Vandaag in het centrum zien te geraken zonder te veel financiële schade op te lopen. Ik zie wel bussen rijden, maar een vervoersplannetje is nergens te bespeuren. Moet zeker st Paulus cathedral bezoeken en wat door het centrum wandelen. Ik weet wel niet of er hier een historisch centrum is. Reisgidsen hebben het over de kathedraal en wat shoppingmalls.  Blijkbaar niet veel te beleven.

Ik vraag in het hotel na wat een taxirit mag kosten.  In de wijde omgeving van Abidjan: 1500 cfa of nog geen drie euro.  Zal nooit nog meer betalen... Kathedraal is mooi. Voor je binnen gaat word je langs het secretariaat gestuurd. Graag een vrije bijdrage. Geef 5 euro, ik moet mijn 'groot' geld nog  ergens zien te wisselen. Als ik binnen foto's neemt, komt een jonge gast me vertellen dat het niet mag.  Hij leidt me naar een offerblok.  Als ik hem vertel van mijn bezoek aan het secretariaat mag het opeens wel.

Ik laat me naar het bruisende hart van de stad brengen, maar er is nog niet veel te beleven.  Te vroeg waarschijnlijk.  Mijn 'radar' laat me in de steek als ik een terrasje op stap om iets te drinken.  Alleen non alcoholische dranken. Ik had het kunnen weten aan de hoofddoek van de caissière.  Ik vraag naar een wisselkantoor, maar de meeste zijn gesloten omwille van paaszaterdag.  Gelukkig is er een uitzondering.  Ik wissel 100 euro tegen de juiste koers en wil me trakteren op een gin tonic in de mall. Gin hebben ze maar tonic niet. Neem dan maar een Ricard. Ze geven ijs erbij en water van de kraan. Zal ook maar een immodium nemen zeker? Ik zag op weg naar hier een Chinees restaurant.  Zal daar dadelijk mijn pas gewisseld geld gaan proberen uit te geven 🤣. Het internet in deze, nochtans chique zaak, werkt niet. Misschien wel bij de Chinees. Zou graag vandaag ook nog ergens een ticket naar het noorden scoren. Een zeer speciale kerk gaan bezoeken.  Er zou een bus naartoe rijden, maar of dit ook op Pasen het geval is, valt maar af te wachten.

Er is WiFi bij de Chinees en ik leer dat ik morgen naar Yamoussoukro wil. Zal in het hotel wel eens  vragen of ze kunnen informeren naar vervoer op paasdag. Mijn Frans is zeker niet slecht, maar soms heb ik echt moeite om ze te verstaan, die Ivorianen.... ik leer terug naar het hotel voor een siësta. Gisteren zit blijkbaar toch nog wat in mijn lijf (het gebrek aan slaap dan, ben ook geen 50 meer eh... 😀.)

Zondag 1 april Geen paasklokken gezien. Waarschijnlijk niet braaf  genoeg geweest, of het is een slechte aprilgrap...

Na het ontbijt neem ik een taxi naar het utb busstation een kilometer of 5 verderop. Honderden meters voor aankomst, terwijl de chauffeur langzaam moet rijden vanwege de drukte, worden we belaagd door gasten die letterlijk aan de auto komen hangen en me vragen (raampjes staan altijd open) waar ik naartoe wil. Yamoussoukro dus en zij weten toch dat alle bussen weg zijn of vol zitten. Uiteraard niet, maar zij hebben een bestelwagen vol te krijgen vooraleer ze kunnen vertrekken.

De mevrouw van de ticketverkoop heeft een bijverdienste (tenminste toch bij mij): het niet hebben van wisselgeld.  Minstens 5 personen vóór mij betalen met klein geld (omdat ook aan hen gezegd werd: geen wisselgeld). Als het mijn beurt is en ik geef 10000, klinkt het uiteraard: geen wisselgeld.  'Ze liegt dat ze zwart ziet' kan hier letterlijk worden genomen. Maar begin maar eens te discussiëren met een mens dat goed verscholen achter tralies en getint glas repliceert in een Frans dat je niet begrijpt.  Enfin, ze heeft 1,5 euro extra en ik een ticket voor Yamoussoukro voor 11u. Het is 9u . 2u wachten dus. Hoewel...

. Om kwart over negen komt een man me vertellen dat we gaan vertrekken.  Ik laat mijn ticket van 11u zien en hij zegt dat als er een vroegere bus niet vol zit, anderen mee mogen. Ik wijs hem erop dat ik net een cola besteld heb (60cl)... hij zal wel wachten, moet me niet haasten. Uiteraard was het betalen voor de cola ook een probleem: geen wisselgeld.  1niet, zit allemaal bij de ticketdame.  Toch komt het nog goed met mijn wisselgeld.. Ik krijg 4500 cfa's  terug. De cola kost dus 500cfa of een kleine euro. Om half tien komt een tweede official naar mijn ticket vragen. Als ik hem goed begrijp gaat hij me begeleiden naar de juiste bus. Hoewel... Hij gaat eerst bij de foute staan.   Uiteraard vind hij na een kwartiertje mijn ticket niet meer.  Beweert dat hij het terug heeft gegeven . Ik neem hem mee naar het café van de cola en maak nogal luidruchtig mijn beklag.  Ticket wordt wonderwel teruggevonden in zijn zak.  Rond tien uur mag ik met mijn ticket van elf uur en zetel 26 gaan zitten waar ik wil. Ik bestel me op de laatste rij aan het raam. De bus heeft airco! Zal het raam dus maar dicht laten.  Rond 10u zit de bus vol en om 10.10u vertrekken we voor een rit van 232km. Volgens Sygic zou dit 2u en 22 minuten in beslag nemen.  Ben eens benieuwd.

in tegenstelling met het centrum, waar zelfs op paasdag straatvegers actief zijn, lijkt het hier een doorlopend stort. Na een kwartiertje rijden we op de 'autoweg" en gaat het vrij vlot. Ik denk niet dat ik vandaag al een 'witte' heb gezien, en al zeker niet op de bus.

  We krijgen via drie televisieschermen schreeuwerige Afrikaanse muziek te horen, gevolgd door een Frans gesproken actiefilm. Die wordt om half twaalf op pauze gezet om enkele mensen te laten uitstappen.  We hebben nog 123km te gaan. Het is al de hele dag bewolkt, maar wél erg warm. Gelukkig werkt de airco in de bus. Ik lees de hele weekendkrant.  Hierin lees ik dat er in Ivoorkust nog kinderen in de cacaoindustrie werken. Wees er maar zeker van dat het niet alleen daar is. Vele jongeren worden al vrij vroeg ingeschakeld in de activiteiten van hun ouders.  Geen haan die er naar kraait.  We arriveren om half twee ter plaatse. Ik probeer een publiekstaxi tegen 200F te vinden, maar het publiek gaat blijkbaar niet naar de kathedraal.  Een brave chauffeur wil me voor 1000F brengen en doet dat ook. Blijkt dat ik niet aan de kathedraal moet zijn, maar aan de basiliek. Gelukkig liggen ze niet ver uit elkaar. Het een immens bouwwerk geïnspireerd op de sint-pietersbasiliek in Rome. Alleen de binnenkant verschilt danig. Toegangsprijs verschillende voor Ivorianen en 'anderen'. 

Het niet bijhebben van klein geld brengt hier eens wat op. Niemand kan op mijn biljet van  10000F = 6.5 euro weergeven en er 2000 af houden. Terwijl de waker op zoek gaat wisselgeld ga ik de basiliek binnen en neem wat foto's  (waarvoor normaal ook 7000F moet betaald worden) Eindwinst 9000F ik besluit het te vieren met een pintje, maar ook daar geraken ze niet van mijn 10000 af. Ik geef 5 euro en na wat rondvragen krijg ik 2500F terug. Correcte dames, ze bestaan hier ook... Ik heb het hier wel gezien en probeer een taxi terug te vinden. Aan de basiliek staan er geen dus maar een dagtochtje  naar de grote baan. Verschillende rijden voorbij maar na een tiental minuten stopt er ééntje. Er zit nog maar drie man in dus ik weet dat ik voor 200F ter plekke zal geraken.  Ik denk dat de dame naast mij 400F moet betalen. 😂😭 Om tien voor drie zijn we terug aan de bushalte en koop weer een ticket voor 5000F wegens. ..geen wisselgeld...eindwinst weer -1000. Om kwart na drie zit ik op de bus, maar die vertrekt pas om half vier. Terugreis zonder problemen, maar ik besef dat ik sinds het ontbijt niets meer gegeten heb. Het is intussen 7u geworden.  Misschien toch maar een eetgelegenheid zoeken?

Ik fris me wat op en stap het hotel uit.  Ik dacht aan de linkerkant wel iets gezien te hebben wat op een café geleek. De wachter voor het traliehekken zegt dat er niet veel te zien is daar. Ik dring echter aan en hij stelt voor mee te gaan, want inderdaad es is daar een café.  Hij verlaat zonder problemen zijn plaats en gaat op mijn vraag er mee eentje te gaan drinken in. Ben dus met een persoonlijke bewaker op pad. (Veilig genoeg, Joni?). Ik ben wel blij dat er een lampje op mijn gsm staat, want we passeren steegjes zonder licht. De wakker vertelde wel dat hij geen bier zou drinken.  Als ik goed kan tellen heeft hij 3.5 liter binnen. Toch wel een 14 pintjes denk ik. Maar hij is stevig gebouwd, de Servais. En het bier kost iets meer dan een euro per liter. Ben er dus niet arm van gewonden.  Ben wel op plaatsen geweest waar een normale toerist niet komt. Het was paasdag en op het centrale pleintje was er een bijeenkomst van een 40tal vrouwen die onderwezen werden over algemene thema's.  Vb vuil trekt vuil aan. Als je dus je omgeving proper houdt, zal die ook proper blijven.  Na elk kwartiertje uitleg was het tijd om een dansje te doen.

Servais heeft er ook iets gegeten, hij bood me zelfs aan mee te eten ́, maar het leek me al eens gegeten, dus heb ik me maar gehouden bij glazen boterhammetjes. Goed geslapen...

Maandag 2 april

Naar Accra.  450km.ik ben al wakker voor de wekker gaat en neem een douche vooraleer te gaan ontbijten.  Ik vraag gelijk de rekening want Ik vermoed dat er nogal wat tijd zal inkruipen. Inderdaad, na het eten nog niet klaar. Krijg wel een officieel factuur.  Wilde te voet! naar de bushalte wandelen (900m), maar  de baas van het hotel stopt voor de deur. Hij vraagt of ik korting heb gekregen.  Wat niet het geval is, maar misschien wil jij me wel naar het busstation brengen? Dat wil hij, en maar goed ook. Het is wel wat verder dan 900m.  De bus naar Accra vertrekt officieel om half tien en ik ben er om kwart voor negen. Officieel moet je twee uur van te voren aanwezig zijn, maar dán pas sta je in de rij. Nu staat er niemand voor het loket en kan ik vlotjes mijn 20000F kwijt (tot voor 1 april was het nog 19000). Ik word naar een bus geleid waar Cotonou (station in Lomé, Togo) op staat. Men verzekert me dat ze ook naar Accra rijdt.  Zal het in het oog houden met Sygic . De bus is niet vol. Heb dus twee zetels voor mij alleen. Na een uurtje stopt de bus. Direct verkopers van drank en koekjes aan boord.  Er komen ook passagiers en heeeel veel bagage mee. Mijn geprivilegieerde plaats blijft. Naast mij, voor de uitgang, wordt de bagage opgestapeld. 

boven de deur hangt volgende tekst: in case of any complaints, please call or text these numbers.  Ik overweeg om de foto te sturen, 😈 maar laat het maar zo. 😂 Rond de middag zijn we zo'n 150km gevorderd.  Er zijn blijkbaar geen snelwegen naar Accra.  We hebben één derde van de afstand afgelegd... rond half een zijn we aan de Ivoriaanse grens en word ik officieel uitgestempeld.  De verplichte medische controle behelst het bekijken van het inentingsboekje .

Ik denk dat het aan de Ghanese kant niét zo gemoedelijk zal verlopen.  500m verder.  Is ook zo. Alle gegevens van het visum nogmaals invullen. Nog eens een fotootje nemen. Neemt een half uur in beslag zodat we rond half twee de rest van de trip kunnen aanvatten.

Om half drie zijn we nog 250 km verwijderd van Accra.  Ik denk dat het laat gaat worden voor we aankomen. Om half vier zijn we in takoradi. Nog steeds 220km te gaan... we hebben een omwegje gemaakt.  Iedereen moet uit de bus...omdat er moet getankt worden.  Het is al bijna vijf uur vooraleer we terug vertrekken.  Waarom we daar zolang gebleven zijn is me niet duidelijk...Heb mijn chargeerbatterij voor de tweede keer uitgeleend. Naast geen belwaarde ook geen batterij blijkbaar. In de zetel voor mij is een usb-aansluiting, maar ik denk dat die alleen voor de show is... intussen is de vrije plaats naast mij ook ingenomen.. op de plaats schuin tegenover mij komt iemand zitten met een machinegeweer mét lader. Ik ben al blij dat hij geen lange baard heeft. (Wel een korte) Ik maak stiekem een foto, maar hij is spijtig genoeg niet echt duidelijk. 

Om half zeven passeren we de universiteitsstad Cape Coast. Nog 170km. Mijn routeplanner verwacht om 21u aan te komen,maar ik heb vrees dat het later zal worden . Het is intussen al stikdonker.   Begin een hongertje te krijgen... Half tien stopt de bus. Ik probeer nog geld uit een bankautomaat te scoren, maar Mastercard kennen ze niet. Sukkel ook nog in een greppel van een metertje diep die ik niet gezien had. Alleen wat vel kwijt, had erger kunnen zijn. Gelukkig draag ik een lange broek. De taxi naar een hotel aanvaardt uiteraard wel euro's . Hij brengt me naar het Labadi Beach hotel. 5 sterren denk ik. Prijs 180 dollar per nacht (ontbijt inbegrepen!) en dat is mét korting. Normaal 230...zal maar voor één nachtje zijn. Morgen slaap ik voor 25dollar. Het is 11u als ik gesetteld ben en in de bar nog een gin tonic drink. De nootjes en gefrituurde banaantjes  vormen mijn middag- en avondmaal.  5 sterren maar de Wi-Fi is stuk...er zou aan gewerkt worden, maar ik geloof het niet..

. Dinsdag 3 april

Ook 's morgens nog geen internet. Ontbijt with a view op het zwembad. Vrij uitgebreid: vers fruit (nogal gezond) omelet van twee eitjes met kaas en tomaatjes, spek en gebakken kip.

Uitchecken moet ten laatste om 10u maar ik ga toch proberen mijn valiesje ergens af te geven en nog wat te blijven rondlummelen. Ik denk dat ik een stukje van de accomodatie meebetaald heb... rondlummelen op eigen risico...beware of potential falling coconuts, en er hangen er heel wat in de bomen. Ze kunnen beter valhelmen uitdelen.  Roken op het domein is ook maar op een paar plaatsen mogelijk.  De wisselservice is ook louche: officieel 5,44 cedi voor een euro.  Hotel (tenminste de dame achter de balie, want een reçu zie ik niet) geeft 4,2. Mooie bijverdienste. Ik laat dan ook maar 50euro wisselen en zal straks wel een bank binnen stappen. Míjn eerste pintje van de dag kost 20 cedi maar bevat wel 65cl verfrissend vocht.  😎

Moet straks naar greda estate, een 7km verder.  Moest immers een hotel in Ghana hebben voor het visum.  Straat is niet terug te vinden op Sygic, maar hopelijk weet de taxichauffeur de weg. Kwart na tien...terug internet!

Moet wel regelmatig terug inloggen omdat de verbinding blijkbaar elke 5 minuten verbroken wordt....

Ik neem een taxi voor het hotel, vraagprijs 70 betaald 30 naar mijn volgende locatie. Chaffeur weet het ongeveer zijn. Christus is er nog niet geweest maar ik nu wel. Omdat ik een dag te vroeg ben, heb ik pech. De lodge is volzet, maar.... De gast die er werkt weet een oplossing.  Een eindje verder is een andere lodge. Hoge muren, prikkeldraad met elektrische draden als bescherming. Hoe veilig kan je zijn? En tegen dezelfde prijs als de eigenlijke boeking.

cash voldoen graag, in cedi. Zoveel had ik niet laten wisselen, moet immers ook nog een taxi betalen naar de bank en het strand. Na wat aandringen worden euro's aanvaard als onderpand.  Zal deze straks inwisselen tegen cedi.  Leg me even op het bed onder de fan, de airco doet het niet, WiFi is out of order ( ik vermoed eerder onbestaande...). Maar wat me in het 5 sterrending niet lukte, gaat hier wel: mijn telefoon en powerbanks laden.  Iets na de middag besluit ik te gaan wandelen. Deur kamer gaat blijkbaar niet op slot, maar met zo'n bewaking... Een kaartje heeft het hotel niet, dus ik maak een waypoint op mijn Sygic en neem wat foto's van de directe omgeving. Zo vind ik het later wel terug.  Heb voor mezelf al wel uitgemaakt dat ik voor het donker zal thuis zijn. Iedere auto die me voorbij rijdt wil me meenemen, maar ik besluit eerst Commercial Street door te lopen. Op het einde van deze zandweg met allerhande winkeltjes staat ook een taxi. De chauffeur, Eric wil me op mijn vraag wel naar een bank brengen en naar het strand. Over de prijs wordt uiteraard gediscussieerd, maar ik denk dat het voor hem een goede prijs is , want hij wil me straks ook persé komen halen. Het heeft wat voeten in de aarde voor ik zijn nummer heb maar uiteindelijk komt zijn oproep binnen. Zijn belangrijkste verkoopsargument: je moet hier oppassen voor Nigeriaanse (bij ons zouden ze zeggen Marokkaanse  taxichauffeurs want dat zijn afzetters. En zij natuurlijk niet, dat hebben we al gemerkt. Enfin, op mijn vraag brengt hij me naar een officiële bank. Ik kijk even binnen en zie zeker 20 man zitten te wachten. Dat wil ik Eric niet aan doen. Ik vraag de waker buiten hoeveel tijd het me zal kosten en hij vertelt me gelukkig dat als je daar geen rekening hebt, je ook geen geld kan wisselen. Eric weet raad: een freelance wisselaar. Ken ik nog van vroeger, vlak voor de laatste overval. Vrij goede wisselkoers, zij het niet de beste. Ik denk dat de 5000 cedi van toen 50 cedi is geworden, maar het effect is hetzelfde. Ik kom met een pak geld buiten. Oppassen voor Nigerianen. De eerste beach waar Eric mij wil afzetten vertrouwt hij zelf! niet. Daarom naar een iets properder etablissement waar ze ook een bar en een restaurant hebben. Ik begin alvast met een gin tonic zonder ijs, want dat hebben ze aan de strandbar dan weer niet. Omstreeks vier uur eet ik een spaghetti.  Doet wel eens deugd. Spicy, ik hoop dat het niet is om iets te verdoezelen...

  Heb intussen ook contact gehad met Marianne. Koen vertrekt morgen naar België voor een board meeting. Zal moeilijk worden hem nog te treffen.  Zullen wel zien...

meer personeel dan gasten hier. Low  season maar zeker ook slecht management.  12 jonge gasten van de buurt worden door security binnen gelaten om in het niet al te propere zwembad te komen spelen.  Ze kunnen er maar deugd aan hebben...

ik laat Eric komen tegen  5u.hij is een kwartier te laat maar op zijn Ghanees is dat op tijd. Halverwege de rit valt hij zonder benzine. Gelukkig tegenover een café.  Ik bestel een pintje (pint 😁) no smoking, ook niet op het terras. . Heb de tijd ...terwijl Eric met een busje benzine gaat halen.  Daarom liggen de benzinestations zo dicht bij elkaar..

10 minuten later is hij al terug. Wil me nog even laten zien waar hij woont.  We drinken er nog eentje op het terras. No smoking. Ik denk dat Ghana het roken helemaal wil verbannen. Kan ze geen ongelijk geven..het onderleggertje dient weer als bedekker tegen de vliegen.  Rond 8u brengt Eric me weer naar de versterkte burcht.  Ik nestel me onder de fan en kijk nog een paar afleveringen7 seconds  (thuis al gedownload) . Heb intussen toch nog een afspraak met Marianne en Koen morgen middag. Zal blij zijn ze terug te zien...

Woensdag 4 april. Half tien komt Eric me halen en een dik half uur later ben ik in 2nd circular road en text Marianne waar ik ben . 5 minuten later stopt er een zwarte land cruiser en nog een paar minuten later word ik hartelijk ontvangen ten huize van (eerder een villa) Marianne en Koen. Koen vervoegt ons voor het middagmaal en gaat in de namiddag terug werken. Ik word uitgenodigd een paar dagen te blijven en aanvaard met heel veel plezier. De ambassade van Togo is niet ver en het duurt een dag om het visum in orde te brengen. Ik ga dus straks terug naar de brousse , maar kom morgen terug om een paar dagen in luxe te verblijven. Dan kan ik morgen naar de ambassade en overmorgen mijn visum ophalen.

Donderdag 5 april ga ik eerst terug wat cfa wisselen  ik heb er 35000 nodig voor het visum voor Togo alsook 50 cedi voor de behandelkosten.  Raar dat men in Ghana met een 'vreemde' munt moet betalen voor een visum. Alsof men bij ons met cedi zou moeten betalen voor een ghanees visum. Victor rijdt me van de wisselagent naar de togolese ambassade waar de nodige formaliteiten toch al snel anderhalf uur in beslag nemen.  Daarna een scheermes kopen en dan zet Viktor me af aan Labadi beach. Eten, wat wandelen en veel luieren.  's avonds en 's nachts de lokale sfeer opsnuiven. 

Vrijdag 6 april 

Kaartjes samenstellen en versturen en wat gemiste kranten lezen. In de namiddag ga ik naar de mall.  Rustige dag...

Zaterdag 7 apri zondag 8 aprill.

Wat geluierd onder een betrokken hemel en toch ferm verbrand aan de benen. 's Avonds naar de Belgian party geweest bij Dirk en Hilde. Prima georganiseerd. Ze hadden Duvel, Leffe en nog een reeks andere bieren laten invliegen alsook Belgische kazen en charcuterie. Om 3uur waren we terug 'thuis". Zondag rustdag. Morgen komt Koen terug thuis dus ik denk overmorgen of ten laatste woensdag naar Togo te reizen.

Het visum heb ik al. Ik hoop dat tegen dan ook de benen een beetje beter zijn.

Maandag 9 april

Telefonisch boek ik (Marianne) een kamer tegenover de bushalte van de bus naar Togo. 10 hele euro's. De bus vertrekt om 6u en om half zeven. Nogal vroeg om vanuit residentie Neven-Van Camp te vertrekken, temeer omdat het verkeer hier hectisch kan zijn. Twee kansen dus. Online boeken zou mogelijk zijn,maar mijn Mastercard wordt niet aanvaard. Ik zal dus morgennamiddag een ticket proberen te versieren. De maatschappij is Nigeriaans, dus de prijzen staan in Nigeriaanse Naira, een 10.500. Rond de 25 euro. De reis zou 5uur duren, maar ik heb nog geen idee hoe lang de passage van de grens zal duren. Zal terug moeten wennen aan het Frans. Vanavond gaan we uit eten als bedanking voor de prima ontvangst.

Het eten is lekker en ik denk niet dat er veel Ghanezen komen eten. Mijn biefstuk is bleu chaud en de pepersaus is lekker. Koen heeft niet veel honger en is moe van de reis. We gaan op tijd naar bed.

(Heb op mijn rechtervoet en been een 30-tal rode vlekjes, waarschijnlijk van zand- of grasvlooien. Het jeukt gelukkig niet...

Dinsdag 10 april

Ik sta vroeg op om met Koen zijn werkplek te gaan bekijken.  Op de luchthaven Kokota. (Ik zie er ook het presidentiële vliegtuig vertrekken) Koen is md een firma die werkt (aandeelhouder is) van de meest geavanceerde cargo handler van heel Afrika.  Swissport heeft een ultramoderne en ultrabeveiligde overslaghangar gebouwd waar heel veel volautomatisch, maar vooral zeer veilig en 'corruptieproof' gebeurt. Daar waar men vroeger je pakje pas terugvond na het betalen van 'vindersloon', zal nu de computer via barcodesysteem je pakketje wel vinden. De vorkliften zijn afgeschaft want er zijn volautomatische liftsystemen die veel hoger kunnen dan door mensen bestuurde vorkliften.  Ik krijg een persoonlijke rondleiding door een collega van Koen en ondervind aan den lijve de security maatregelen.  Bij de eerste poort zakken leegmaken en een body search.  Aansteker mag niet mee binnen... elke nieuwe ruimte: badge of duimafdruk van de guard. Swissport is terecht fier op wat ze hier gepresteerd heeft. Het is een voorbeeld voor vele andere cargo handlers.  Het volledig in- en uitladen van een Boeing 747 duurt niet veel langer dan 2uur. En alles wat binnen komt als cargo kan binnen 24 uur buiten zijn.  Hier is Afrika duidelijk klaar voor de 21ste eeuw.

Rond half vier neem ik afscheid van Marianne die nog zo vriendelijk is Euro's in Naira te wisselen.  Viktor brengt me nog naar een wisselkantoor voor cfa's en daarna naar het hotel tegenover de bushalte.  Het heeft wat voeten in de aarde voor ik er ben: veel verkeer en ipv bushalte ABC rijdt hij eerst naar het kruispunt ABC een paar kilometer te ver. In het busstation zijn de loketten al gesloten en men zegt me morgenvroeg om half zes terug te komen. Zal mijn wekker op vijf uur zetten

het gereserveerde hotel is aan de overkant van de straat en dus vlakbij. Het is tegenover gisteren wel 10 cedi opgeslagen... 12 euro in de plaats van 10. Ik denk dat er twee euro 'wittentaks' bij gekomen is... Kamer 9 mét fan en tv'tje.  Lege ijskast. Zeepje en toiletpapier worden gebracht. Ik denk dat ik vannacht met mijn kleren aan slaap...

Woensdag 11 april

De wekker loopt af om 5uur. Niet echt goed geslapen in een lawaaierige kamer. Korte frisse douche en ik koop mijn ticket naar Lomé.  Krijg seat nr 14, maar heb de indruk dat ik te weinig betaal. Inderdaad, 10 minuten later komt de juffrouw nog wat bij vragen.  Omgerekend een 60 cent. Geef een euro en laat haar het wisselgeld houden. Het wachtlokaal begint vol te lopen. Mensen en veel bagage.  De tv geeft ochtendgymnastiek.  Doe uiteraard heftig mee ;-).

de bus van 6u komt om 7u aan. Het kan ook dat de bus van 6u afgeschaft is en dat het die van half zeven is. Alle bagage die erin zit wordt uitgeladen en de nieuwe erin. Wij ook natuurlijk. Announcement: als je op de bus van 6u aan het wachten zou zijn, die is afgeschaft.  Iedereen mag op deze bus. Het duurt nog tot kwart voor acht voor de 5 uur (?) durende reis begint. Random worden complaint papers uitgedeeld.  Ik krijg er ook eentje. Drie klachten kunnen standaard aangevinkt worden: reed de chauffeur te snel? Speed limit = 100km/u. Zag je gevaarlijk voorbij steken? Was hij roekeloos bij het niet vertragen bij verkeersdrempels? Over te laat vertrekken kan niets aangevinkt worden.  Moet  bij persoonlijk commentaar denk ik.

de reis begint met een prediker die een litanie afsteekt en de bus probeert te laten meezingen. Hij is niet echt succesvol, hoewel er hier en daar toch wat animo is. De uiteindelijke bedoeling is natuurlijk geld ophalen.  Ze zingen "praise this morning " maar ik zweer dat het klinkt als "praise this money " .  Om half tien krijgen we een half litertje water en een warme maaltijd.  Rijst met kip. Dat warm wordt vooral veroorzaakt door de saus die vrij pikant is. Volgens de gps zijn we dan nog 162km van Lomé...geschatte aankomsttijd 11u11, maar ik vrees dat dat wel wat zal uitlopen...

Rond half twaalf aan de grens, uitmelden Ghana, aanmelden Togo en we zijn weer een klein uurtje kwijt. Op terugweg naar de bus neem ik een paar foto's van de respectievelijke grensovergangen die ik van de toegesnelde politie alweer direct mag wissen. We worden met een taxi naar de busterminal gebracht ( de 3 personen met een visum). Daar pik ik mijn bagage op en ga op zoek naar een betaalbaar hotel. Niet echter zonder eerst de pintje te drinken in een lokaal restaurant.  (Buiten) . Locals die komen eten krijgen eerst een kommetje water en een soort dreft zodat ze hun handen kunnen wassen en met propere pollekes kunnen eten.  Had ik daarvoor ook al gezien, maar dacht dat het een uitzondering was.

het eerste hotel dat ik binnen stap vraagt 14000 Frank per nacht, maar heeft geen Wi-Fi. Het tweede 23000 airco en ontbijt inbegrepen.  Ik skip de airco  (heb hem zelfs bij Marianne niet opgezet) en het ontbijt en kom nog op 11000 Frank per nacht.  (17 euro) boek gelijk voor twee nachten.  Hoop dat de Wi-Fi werkt. Na een paar pogingen lukt het.  Ik zet alvast dit online. Dan ga ik de krant lezen...

Na de krant ga ik even naar het strand. Veel mooier dan in Accra maar een volledige afwezigheid van strandbars (toch waar ik verblijf). Terug dus richting hotel en onderweg aan een buitenkeuken een gin-tonic mét ijs en een spaghetti bolognaise besteld. Blauwe of witte spaghetti? Ik doe maar normaal... Het ijs wordt van een blok geklopt. Ik zal mijn immodium maar bij de hand houden. Stopcontacten zijn hier zoals bij ons. Geen adapter nodig. Gelukkig vroeg ik maar een beetje 'piment ' , meer dan straf genoeg... de porties lijken klein, maar zijn sowieso te groot. Wordt geleverd met een gebakken eitje bovenop. Het bijgeleverde brood laat ik maar onaangeroerd.  Een mes is optioneel, maar krijg ik op mijn vraag wel. Vliegen die willen mee eten zijn er ook voldoende. Straks eens googelen naar bezienswaardigheden in Togo..  2 pintjes En de gin tonic en de spaghetti = 5 euro. Daarna terug naar het hotel en slapen. De kraan in de badkamer blijft de hele nacht lopen. 

Donderdag 12 april

Ik lees eerst de krant en kijk dan wat ik kan bezoeken. Eerst de grote markt. Is inderdaad zeer groot en men verkoopt vanalles. Ook vers (?) vlees en gedroogde of gerookte vis. Gelukkig is die al bewerkt.  Als ik langs het vlees wandelde, rook het al een beetje. Ik heb op de markt geraakt achterop een brommer. Chauffeur helm op, voor passagiers is dat niet nodig . Daar waar in Accra 8 van de tien auto's taxi's zijn, is dat hier het geval met de moto's.

Ik betaal het dubbele van de gevraagde 200 Frank  (35 cent ongeveer). Vlak bij de markt is ook de kathedraal van ̀Lomé waar ik dan ook maar naartoe wandel. Van daaruit een fikse wandeling naar het plein van de onafhankelijkheid.  Ben op de hele weg nog geen café tegen gekomen, dus stap ik het hotel cd binnen, niet echter zonder paspoortcontrole en controle van de schoudertas. Het is er ijskoud binnen en ik hoop hier geen verkoudheid op te doen.  Het pintje smaakt wel. Deze namiddag ga ik de fetisj markt bezoeken.  (Quartier d'Akodessawa). Zou een van de highlights moeten zijn. 

Neem dus terug een moto naar de voodoomarkt. De taxi aan het hotel begon aan meer dan 15  euro. De moto doet het voor 2.3. Voor een 6-tal kilometer schat ik. Er wordt entree gevraagd en ook om foto's te mogen nemen moet er betaald worden . Alles samen een tien euro, maar ik krijg er wel een gids bij die een uitleg geeft in het Frans die ik toch voor driekwart begrijp. Zie er heel wat gedroogde slangen, apen, schildpadden,... en leer dat voodoo goed wil doen voor iedereen terwijl dit zeker niet mag verward worden met hekserij. Na het bezoek aan de markt laat ik me afzetten aan een beachbar die ik zag op de heenweg. Er zijn veel verkopers.... hebben aan mij geen klant.   Later duik ik het nachtleven in.  Zullen we maar niet in detail beschrijven zeker ?

Vrijdag 13 april.

Recuperatiedag. Hopelijk brengt vrijdag in combinatie met 13 geen ongeluk...

Er wordt  hier, net zoals in Azië, voedsel bereid langs de straat. Minder dan een euro, maar ik probeer het toch maar niet. Ben al blij dat ik  tot nu toe nog geen immodium heb moeten gebruiken. Nog een raar gebruik: vanaf 's middags zegt men hier als begroeting: bonsoir.  De casino's hier zijn computers waar men online kan spelen.... zoals al jaren is het gebruik van plastiek alom tegenwoordig.  In Europa probeert men het tegen te gaan, maar hier wordt het nog enorm veel gebruikt.  Het ligt dan ook overal en bij een beetje wind vliegt het ook overal. (Heel dunne zakjes). Net als in Ivoorkust vormt wisselgeld hier ook een probleem, zij het in mindere mate.  Ik ga terug eten in het buitenrestaurant van een paar dagen geleden en kom erachter dat rode of witte spaghetti niets te maken heeft met de kleur van de spaghetti maar met de kleur van de saus.  Moet dus vorige keer nogal een figuur geslagen hebben door witte spaghetti te bestellen met tomatensaus.  Vandaag weer gevraagd, maar nu krijg ik een witte saus met nogal wat straffe curry en veel groentjes   gelukkig ook wat vlees .. dat ik er deskundig tussenuit vis. Op weg naar het hotel kom ik een beautysalon tegen   de nagels aan mijn vingers zijn wat lang en ik besluit aan ervarings journalistiek te gaan doen. Na een vijftal minuten is het mijn beurt. Alle respect voor de schoonheidsspecialiste.  Met een opvouwbaar schaartje en een achteruitduwertje van een barbieset levert ze toch nog goed werk. Eindprijs: 1.5 euro  . Ik sponsor hetzelfde bedrag erbij. 's avonds koop ik de eerste souvenirs.  Ik hoop ze heel thuis te krijgen.  Heel originele beeldjes  gemaakt van schelpjes.  Ik bied de kunstenaar nog een biertje aan maar hij zegt moslim te zijn.  Hij wil wel de centen.  Ik offreer een cola. Slecht voor de tanden, maar de centen... hij drinkt toch maar een cola, maar deelt hem wel met een paar maten.

Zaterdag 14 april

Ik neem rustig de tijd om de krant door te nemen.  Daarna terug naar de grote markt om wat souvenirs te kopen die in mijn handbagage passen. Heel veel keuze, maar dikwijls nogal groot. 's Middags eet ik een rode  spaghetti met vlees en ei in het gewone buitenrestaurant.  Ik ben er zeker van dat ik op die paar dagen hier al meer kilometers op een moto heb afgelegd dan in de rest van mijn leven samen. In het hotel heeft men aangeraden het meer ten noorden van Lomé te gaan bezoeken.  Zal maar eens gaan kijken, zeker?  

Heb de hele dag moeite met inloggen en kan dus ook nog niet inchecken voor de vlucht van morgen. Hopelijk lukt het één van de volgende uren wel... Ik neem een taxi naar het meer  het lijkt me nogal ver, de man vraagt 7.5 euro en wil niets van de prijs af doen.  Blijkt dan ook 30km. te zijn. Hij zal op me wachten.  Ik zeg dat hij dan wel nog volk moet meenemen op de terugweg, zo verdient hij er nog iets meer aan.  De sukkelaar ging 5 liter tanken om er zeker te geraken. Hij zet me af aan hotel du lac. Prachtig complex, maar zover ik kan zien ben ik enige gast. Ik bestel een gin tonic  en de tonic lijkt een bruin goedje dat helemaal niet lijkt op tonic. Had echter al ingegoten voor ik merkte dat het geen gewone tonic was (blik) Een nieuwe mix is geboren. Zover ik kan zien krijg ik bediening van vier personeelsleden.  Het klantenbestand stijgt met 200% als er nog een koppel op het terras verschijnt. Het is dan al twee uur voorbij. Op de terugweg wordt heel wat volk meegenomen...  

In het hotel werkt het internet blijkbaar terug en gooi ik dit online. Samen met wat foto's van het meer.

Zondag 15 april. Besluit.

Heb mijn schoenen ook maar laten poetsen. Ze hebben de afgelopen twee weken wel wat afgezien. Kostte 130 Frank (650 = 1 euro) Heb wat gesponsord want de man heeft er hard aan gewerkt...Ga nu op zoek naar een taxi naar de luchthaven.

Goed op tijd aangekomen. Mijn teveel aan franken terug gewisseld in euro's. Op hun vraag nogal wat kleingeld aanvaard. Daar kunnen zij niets mee aanvangen. De aansteker in de broekzak wordt geconfisqueerd, de twee in mijn handbagage niet. De muggenmelk mag alleen van Brussel naar Afrika , maar niet mee terug. Waarschijnlijk kunnen ze hem zelf gebruiken. Het vliegtuig komt aan op tijd, maar ziet er nogal rommelig uit. Bij de technische stop in Accra wordt het wel door een ploeg van een man of 8 opgeruimd. We landen stipt in Lissabon en vertrekken er ook op tijd.

Foto’s

14 Reacties

  1. John Boeckx:
    24 maart 2018
    Goed voorbereid
  2. Denise:
    28 maart 2018
    Een heel goei reis
  3. Mia:
    30 maart 2018
    So far so good :-)
  4. David Belis:
    1 april 2018
    Enjoy!
  5. Cécile:
    2 april 2018
    Ik geniet v je verslag, vind dit top en zit hier met een 👍🙂
  6. Denise:
    4 april 2018
    Heel leuk om alles te kunnen volgen
    Grts
  7. Henri Meynen:
    4 april 2018
    k hoor t ... het gaat je goed ...
  8. Nancy:
    6 april 2018
    so far, so good! doe zo verder! ;) En nu wat luxe, lees ik (verblijf bij Marianne). ik dacht dat het alleen ontbering zou zijn.
  9. John Boeckx:
    6 april 2018
    Toch reeds een heel avontuur, nog veel succes ik kak je nu opnieuw volgen, eergisteren lukte het niet meer.
    groetjes aan Koen en Marianne.
  10. John Boeckx:
    6 april 2018
    Het typfoutje zal je me wel vergeven (kan).
  11. Guy Lehaen:
    8 april 2018
    Ik zal ze de groeten doen... vanaf woensdag weer wat meer avontuur, denk ik...
  12. Denise:
    9 april 2018
    Bedankt voor je kaartje
    En smeer de benen maar goed in
    Groetjes
  13. Mia:
    9 april 2018
    Precies allemaal blanke negers op dat feestje
  14. Patrick smets:
    9 april 2018
    Top guy, voor te volgen ik