Gambia

Woensdag  10 april 

Rond half negen sta ik op na een vrij onrustige nacht. De fan maakt soms lawaai alsof hij van het plafond gaat vallen . Ik lees een stuk van de krant en Paap bestelt een taxi om naar het station te gaan waar de bushtaxi 's staan die naar Kaolack rijden, een 130 km. Ik dacht gisteren dat er rechtstreeks naar de ferry zou gereden worden,  maar dat blijkt niet het geval.  Gelukkig is er een taxi bijna vol (men vertrekt niet alvorens er 7 passagiers zijn). Kostprijs 2200 francs + 800 voor de bagage.  4.5 euro dus. Ik heb een plaatsje in de kofferbak tussen twee heren , quasi 0 beenruimte,  de rij voor mij zitten twee vrij corpulente dames met daartussen een dito  heer. Iets over tien vertrekken we. Er wordt de hele weg geen woord gezegd. Is wel rustig zo. waar we gisteren 3x politiecontrole hadden onderweg,  vandaag geen.  <br /> Om kwart over 11 is er een stop van 5 minuten,  maar alleen de chauffeur stapt uit. Nog 44km van Kaolack.

de stilte in de auto wordt verbroken als we een ongeval passeren. Een vrachtwagen, een bus en een personenwagen.  Als ik het goed begrijp zouden er vijf doden bij te betreuren zijn,  wat me gezien de staat van de voertuigen,  nog vrij weinig lijkt. Als je hier van de weg geduwd wordt, ga je sowieso op je kant.

22km voor aankomst stapt mijn buurman van rechts uit en krijgen we wat meer ruimte. <br />in Kaolack moeten we eerst nog een taxi nemen om aan de startplaats van de taxibush naar Gambia te geraken.  3 van de passagiers van daarnet gaan er ook heen. Ik hoef dus maar te volgen.

Blijkt dus een vergissing.  Ze gaan richting standplaats bushtaxi maar stappen onderweg allemaal uit. De chauffeur wil me voor 30000 naar de  grens brengen, maar ik geraak er voor 1 tiende van de prijs. Weliswaar terug achteraan in een taxi voor  7.

aan de grens kan ik een fris colaatje kopen en ik wissel gelijk 100 euro tegen 5600 Dalasi. Een gemiddeld maandloon hier, hoewel je dat niet echt merkt aan de gehanteerde prijzen, maar dat zijn waarschijnlijk toeristenprijzen. Wat bedelende kinderen willen mij al direct verlossen van mijn nieuw verworven rijkdom.  Ik check uit bij de Senegalese grenspost en in bij de Gambiaanse, geen visum en geen kosten.... Een taxi zal me voor 350 Dalasi naar de ferry brengen.  Had voor 200 ook gekund, bedenk ik achteraf.  Het nadeel van denken in een nieuwe munteenheid. 6.25 euro is wel heel veel voor 15km.

ik bedenk net dat ik in mijn 5de taxi van de dag zit. Ik hou tenminste een economie draaiende.  Straks nog de ferry en de hopelijk laatste taxi naar een hotel. Het is inmiddels 10 over drie.

Om half vier hebben we een ticket tegen 25 Dalasi en wachten we op de ferry naar Banjul, een eiland. Naar het schijnt is er onlangs ook een brug naar het eiland open gegaan,  maar een Afrikaanse ferry spreekt me meer aan..

Om 5 u check ik in in een guesthouse. 24 euro per nacht, maar het is dan ook bijna een suite. Ik begin met twee nachten

Het is duidelijk een moslim guesthouse,  maar ze verkopen wel een pintje.  Gelukkig want ik was bijna uitgedroogd. <br /> De politieagent wier nummer Paap had gegeven,  heeft nog niet gereageerd op mijn sms'je. Ik zal straks eens naar het strand wandelen.  Eerst dit uploaden.

Aan het strand een smoothiebar en een fruitslabar. Niet echt mijn ding,  maar het fruit ziet er wel lekker uit. Misschien morgen eens proberen.  Ik wandel noodgedwongen 10 minuten om een strandbar tegen te komen waar ik wel een pintje kan drinken. 

Later ga ik vlak bij mijn guesthouse eten in een wereldrestaurant. Ze hebben er gerechten uit verschillende landen.  Ik bestel fried rice and chicken . Wel lekker. 's Avonds met een local naar het toeristisch centrum.  (Weer een taxi!). Veel locals maar ook wel wat blanken. 

1.25 euro voor een 33cl., afzetters.... Rond 11u terug taxi naar guesthouse.  Ik verstuur nog wat kaartjes en ga slapen. Ben echt wel moe.

Donderdag 11 april

Ik slaap een gat in de dag. Rond de middag verstuur ik nog wat kaartjes. Ik kan niet meer nagaan welke ik gisteren verstuurde omdat het in groep gebeurde en de post geen groepsleden laat zien. Hopelijk niemand vergeten. Ik ga er vandaag een rustige dag van maken... 's Avonds nog biefstuk met pepersaus en frietjes gegeten . Biefstuk vrij taai, maar saus wel ok. Vooral de frietjes...eerste keer in Afrika dubbel gebakken frieten gekregen in een restaurant.

Vrijdag 12 april 
Ik verleng mijn verblijf met een nacht.  Ik wil morgen naar Ziguinchor om daar zondag de ferry naar Dakar te nemen.  
Ik begin de dag met een plaatselijk ontbijt. Men offreert biefstuk of kip, gemarineerd in een onbestemde marinade, maar ik hou het bij een omeletje en een nescafé. Men wil een ajuin in mijn omelet kieperen, maar ik kan het juist voorkomen. Koken en bakken gebeurt hier op houtskool. Normaal legt men de omelet tussen een broodje, maar aangezien ik maar een heel klein stukje brood wil, diept de kok ergens een bord op dat hij zorgvuldig afwast, maar met een niet al te frisse doek afdroogt. Eitje eten gebeurt met mijn koffielepel. Eén van de volgende klanten wil haar omelet niet in olie gebakken en heeft haar eigen bakboter bij.

Het is een gezellige drukte. Bij het bespreken van mijn verdere reis wil mijn goede vriend Laminat me een taxi aanbevelen die rechtstreeks naar Ziguinchor gaat voor 7000 Dalasi.  Vind ik lichtjes overdreven.  125 euro voor evenveel kilometer. 
Ik overweeg een taxi naar de grens en dan een bushtaxi naar Ziguinchor.   
Ik keer terug naar mijn motel, lees uitgebreid de krant en post dit stukje.  Morgen zal er allicht meer te vertellen zijn . 
Ik ga 's avonds een spaghettitje eten op de hoek bij de Indiër van eergisteren.  Ben helemaal alleen in een zeer grote zaak, met minstens 5 man personeel.  Zeer duidelijk einde seizoen.  Ik geef 2/3de van mijn portie al op voorhand aan de dienster.  Had haar gezegd een kleine portie door te geven aan de keuken, of dat ze anders het teveel zelf moest opeten.  Ze had er geen moeite mee en ik heb nog de helft over.  Misschien is het overdag te warm om nog honger te kweken?

Kruip op tijd in mijn bed.  Ik verwacht dat morgen een drukke dag zal worden. 

Zaterdag 13 april

Na het ochtendritueel stap ik een dagtocht naar mijn eerste public taxi. Toyotabuske waar men een 14 man in kwijt kan. Voor het eerste stukje zit er maar een man of 5 in. Het tweede naar Brikama loopt sneller vol tot 14 personen 
Het werkt zo ongeveer als een stadsbus bij ons, maar ik denk niet dat er vaste stopplaatsen zijn. In tegenstelling tot sommige andere Afrikaanse landen worden hier ook niet meer passagiers meegenomen dan er plaatsen zijn. Ik geraak er voor 20 Dalasi.  Om kwart over 10 de laatste bus voor en naar de grens.  Er zitten voornamelijk vrouwen op. 21 passagiers in totaal.  
Ik denk dat de Nationale Bank bij ons 99% van de biljetten zou inhouden wegens versleten.  Moet toch eens proberen bij een bancontact wat daar uit komt . Ik denk niet dat een automaat de biljetten die ik nu heb zou kunnen verdelen. Op iets voor half elf zijn we klaar om de laatste 18km naar de grens af te leggen. tenminste,  ze willen een ticket zien. En dat heb ik natuurlijk niet.  Hoe kon ik het ook weten. Uitstappen,  ticket kopen tegen 18 Dalasi en naar een nieuwe (nu, ja, andere) bus. 
Die loopt ook vrij vlot vol, zodat we iets na half elf toch kunnen vertrekken. 
Om 12 u zijn we uit- en ingecheckt aan de grensovergangen. Deze liggen een dikke kilometer uit elkaar en worden overbrugd achterop een brommer <br />
Aan de "garage", de plaats waar de "bussen" stoppen , laat ik de laatste plaats in een taxi van 7 voorbij gaan om plaats 1 in een nieuwe taxi voor 7 te nemen.  Ik zit dan wel voorin, wat een half uurtje  wachten wel verantwoordt. 

Vanaf nu weer tellen in francs.  Reis naar Ziguinchor 3000 francs 4.5 euro, bagage inbegrepen.  Eerste werk in Ziguinchor : ticket op de nachtboot van morgen versieren.  Maar misschien eerst wat wisselen, want ik vrees niet genoeg francs meer te hebben voor het ticket en met de kaart betalen heb ik hier nog niet gezien.  Waarschijnlijk wel in de grote hotels. nderdaad niet genoeg francs meer voor een "luxeticket " .  29000 heb ik nodig voor slaapplaats in een kajuit voor vier personen ( ik heb bed C) met toilet. Reis duurt van zondag 13u tot maandag 6u. Ontbijt is inbegrepen,  maar dan zal ik wel heel vroeg moeten opstaan  
Heb er maar 25000 meer. Gelukkig kan ik in de buurt wel wat wisselen, zij het niet tegen de officiële koers.
Een boot als de deze is een aantal jaren geleden gezonken met meer dan duizend slachtoffers.  Er gingen heel wat verstekelingen mee,  zodat men achteraf dacht nog veel meer doden te hebben . Sindsdien zijn  de veiligheidsmaatregelen enorm verstrengd en is elk ticket op naam. Als ik de juffrouw meldt dat er Lemaen op het ticket staat, wordt dit met balpen aangepast, weliswaar mét stempel en handtekening. Het schip Aline Sitoé Diatta zou het meest recente en dus ook het meest luxueuze van de vloot zijn. We varen eerst een stuk van de rivier Cazamace af, vooraleer in de oceaan te komen. Zou een mooie tocht zijn volgens internet.  Zal morgen wel foto's nemen.
Om half drie trakteer ik mezelf op een 63cl Gazelle. Lekker fris. Zal daarna wel op zoek gaan naar een slaapplaats voor de nacht. Kan niet echt moeilijk zijn in de buurt van de ferry.  
Daar waar ik het pintje drink,  hebben ze ook kamers.  Het is dus een hotel,  hoewel dat nergens aangeduid staat. (Hiernaar gevraagd legt de eigenaar uit dat ze nog maar 10 dagen open zijn en dat er nog het één en ander moet gebeuren).  Naar Senegalese normen vrij duur: 38 euro voor een nacht. Wel met airco en een mooi uitzicht op de haven.  Tenminste de airco hangt er maar werkt niet. Ik krijg een ventilator in de plaats. Er zou ook Wi-Fi zijn. Dat valt nog af te wachten.
Ik eet er ook "crevettes en aille" met rijst. Verse en gepelde, zo wordt me verteld. Veel te veel andere groenten erbij. Ik vis er de garnalen uit en laat de rest maar zo. 3.8 euro is ook geen grote hap uit mijn budget... 

Morgen een dag zonder zorgen. Moet alleen op tijd op de boot te zijn en die ligt zowat voor mijn neus. Zal dus wel lukken... Wi-Fi werkt dus ook niet. Probleem met stroomtoevoer. Ze gaan  het vanavond nog proberen in orde te krijgen.  Om 11u nog steeds niks. Ik ga slapen. 

Zondag 14 april  
's Anderendaags nog steeds geen Wi-Fi.
Ik ga beneden een koffie drinken en vraag bij gebrek aan een espresso wel extra gekookt water. Na een half uur komt een werknemer terug van de winkel met het ontbijt. Het water is dan ook gekookt geraakt. Ik bestel een omeletje zonder ui en de kok vraagt of er tomaten als garnituur bij moeten.  Ik probeer hem uit te leggen dat ik de tomaten in de omelet wil.  Het resultaat staat op een van de foto's. 
Inschepen tussen 9 en 11. Ik ben er omstreeks kwart na tien en wordt wat van de massa weggeleid. Een drager wil alvast mijn koffertje overnemen en voor de zoveelste keer leg ik uit dat het wieltjes heeft en het absoluut  geen moeite kost om het zelf voort te trekken.  Misschien hebben duurdere tickets een andere manier van inschepen? ...Aan de andere ingang wordt heel wat meer bagage ingeladen.. Om half elf mogen we binnen. Passeren twee checkpoints voor paspoortcontrole en controle biljet + een defecte kofferscanner + 1 metaaldetector die uiteraard alarm slaat omdat we er met onze koffer door moeten, waarna we in een grote wachtzaal terecht komen.  Er is (nog) maar weinig volk.  Kwart voor elf, opnieuw beweging, we mogen boarden.  Voor de derde keer controle ticket en id. Ofwel vertrouwen ze elkaar niet erg ofwel loopt er hier een tewerkstellingsprogramma. Kan natuurlijk ook voor de veiligheid zijn, maar dan zonder controle bagage?? 

Op elke hoek staat er een bemanningslid zodat ik snel dek 4 en kajuit 24 vind.  Ook de bar is vlot te vinden. 3 euro voor 50cl, echte 'cruiseprijzen'... 
De gsm is hier een enorm statussymbool,  tenminste voor wie een redelijk recent model heeft. Steeds in de hand, niet in de tas of broekzak. De meesten in de steden hebben er wel één,  op het platteland heel wat minder en verouderde modellen. Ik heb Laminat beloofd dat ik een bananendoos met goederen zou opsturen naar hem. Dat gaat vrij eenvoudig tegen 15 euro per doos (dacht ik, moet het nog eens checken, kan ook 7,5 zijn) vanuit Wommelgem. Als je nog een oude maar werkende gsm met lader hebt liggen,  mag je die altijd bezorgen.  Verder: speelgoed en nog redelijke  kleding voor kinderen tussen 6 en 10, (eventueel ook volwassenen, maar die hebben nogal een eigen kledingkeuze die niet altijd met de westerse overeenkomt) poppen, autootjes,  opblaasbare ballen, balpennen en schriftjes, ... speciaal verzoek, maar ik denk niet dat iemand dat tweedehands heeft liggen: powerbanks en Bluetooth speakers. Hier zal ik wel eens voor naar de Action gaan :-).   Volgende shipment is tweede helft van mei. Dan hoop ik mijn doos ( of misschien  2) vol te hebben. Als je precies wil weten hoe het werkt, vind je dat via Google als je bananendoos voor Gambia intikt...