Singapore, Maleisië, Cambodja en Vietnam...

1 april vertrek ik vanuit Brussel, via Helsinki naar SingaporeReis Singapore

Zaterdag 1 april en zondag 2 april.

Rond half drie brengt Mia me naar het station . Heb al maar vast een zonnebril opgezet. Een luxueuze trein brengt me rechtstreeks naar Berchem en een kwartiertje later een andere even luxueus naar Brussels airport. Om binnen te komen in het gebouw moet je aan automatische poortjes de barcode op je treinticket laten scannen. De eerste veiligheidshorde. Inchecken heb ik gisteravond al gedaan via de pc dus ik kan gelijk doorlopen naar gates A. Een tweede reeks poortjes vormt het tweede obstakel (het tiental militairen in de hall niet meegerekend.) Deze poortjes gaan open na het inlezen van de barcode op mijn boarding pass. De veiligheidscheck van personen en handbagage gaat zeer gemoedelijk. Mag mijn schoenen en ceintuur aan houden en geraak toch zonder geluidssignaal door het poortje. Route van trein tot aan gate, hoop en al een kwartier. Dat maakt dat ik nog veel tijd heb om wat te lezen en rond te kijken.
Ter info: een donkere Leffe van 33cl betaal je hier 4.90 euro… ’t wordt tijd dat ik hier vertrek...
De vlucht vertrekt stipt om 19.20u naar Helsinki, waar het één uur later is dan bij ons.
We landen 20 minuten eerder dan voorzien ( normale reistijd =2uur en 40 minuten) en ik heb dus genoeg tijd om een sigaartje te roken in de rookruimte (met een redelijke luchtverversing) De afstand van aankomst naar vertrek is zowat een dagtocht… 20 minuten wandelen. Om half twaalf plaatselijke tijd board ik in een airbus a350-900 en heb blijkbaar een upgrade gekregen. Veel beenruimte. Kussen, dekentje , prima hoofdtelefoon en een zakje met tandenborstel (tje), tandpasta, lichtmaskertje en zelfs reservekousen. Ik ga toch proberen wat te slapen…komt goed uit want ik had geen tandenborstel ingepakt..
Na een vlucht van een uur of 11, landen we in Singapore om 16u plaatselijke tijd. Inreisformaliteiten en op zoek naar een hotel. Zal wel niet moeilijk zijn in zo een stad zeker? Meer dan 5 miljoen inwoners met elk jaar 15 miljoen bezoekers…
Om 5u ga ik op zoek naar een trein naar het centrum. Blijkbaar moet ik hiervoor met de Skytrain naar terminal 3. Ik vind de terminal, de trein, maar geen plannetje (ze zijn op) en vraag dan maar welke kant ik op moet met de trein. Blijkt niet veel verschil te maken daar ze in een lus rijden. Na twee stations overstappen. Nog een 8 stations verder denk ik dat ik vrij dicht bij het centrum moet zijn en stap uit… het wordt ook stilaan donker. In het centrum zijn de hotels van het type Carlton met 10 dollar voor een halve liter. Ik neem een taxi en laat me bij een budget hotel afzetten en ben voor 40 dollar voor een nacht gesteld. Mijn adapter past niet in het stopcontact, dus ik moet mijn batterijen al aanspreken… ik ga nog een pintje drinken en dan mijn bed in. Afgelopen nacht niet echt veel geslapen . Het pintje is een Carlsberg van 644ml die geleverd wordt in een glas vol ijs. Ik kan maar hopen dat het ijs niet van kraantjeswater is gemaakt. Tegen het hongertje eet ik fried rice and chicken…wat anders? Morgen eens kijken of ik een bus of een trein naar Kuala Lumpur kan vinden. Tussendoor: nogal wat elektrische vervoermiddelen hier: auto’s, brommers, steps…

.
.
Maandag 3 april Om 9u sta ik op en neem een koude douche (ik had geen andere keuze). Een vrij onrustige nacht (jetlag denk ik) en men begint al heel vroeg te werken in Singapore, en met het nodige lawaai. Er wordt nog heel veel gebouwd en er staat al heel veel. Ik moet voor het terugkomen zeker de sightseeing tour doen. Van wat ik tot nu gezien heb, is het zeker de moeite waard. .
Via goede vriend Google kom ik te weten dat er verschillende busmaatschappijen zijn die naar KL rijden. Ik laat aan de receptie bellen met de vraag of er nog plaats is op de bus van half elf. Geen probleem. Ik wuif naar heel wat taxi’s , maar geen enkele stopt. Misschien sta ik op een verkeerde plaats. Eindelijk stopt er een om volk te laten uitstappen. Mijn kans om in te stappen natuurlijk. Ik laat me naar de vertrekplaats van de bus brengen (Golden Mile Tower) en wissel daar in de buurt nog wat US dollars in Singapore Dollars. Ik dacht dat men overal Amerikaanse dollars zou aannemen, maar dat is dus niet het geval. Het eerste kantoor waar ik binnen ga om mijn busticket te kopen kon me niet helpen. Ik: er staat toch op uw raam: alle tickets en mijn busmaatschappij staat er bij . De bediende: dat is alleen maar reclame, je moet wat verder zijn. 200m verder: Konsortium Express. Ik stap binnen en vraag naar een ticket voor de bus van half elf. Volzet, maar als ik me haast, kan ik nog mee met de bus van 10u. Erg haasten want het is al 5 over tien. Er zit 6 man op de bus en voor mijn 20 Singapore dollar mag ik de 7de zijn. Waarschijnlijk hebben ze op mij gewacht naar aanleiding van het telefoontje uit het hotel, en rijdt de bus van half elf gewoon niet. Het weer is wisselvallig , vannacht heeft het enorm geonweerd, maar het is wel altijd warm. De bus met airconditioning zal me , als ze de kortste weg volgt, een kleine 400 km verder brengen en dat in 4u. Dat laatste zal om te lachen zijn, want 40 minuten later zijn we Singapore nog niet uit en stoppen we om nog eens 5 personen te laten opstappen. Het Engels dat ze hier spreken lijkt meer op Chinees dan Chinees op Engels. Om maar te zeggen dat ik regelmatig om herhaling moet vragen… Ik heb daarstraks ook gemerkt dat ik een papiertje verloren ben: het stukje van het inreisdocument dat je moet laten zien als je terug buiten wil. Hopelijk doen ze er niet te moeilijk over. Ik heb trouwens ook nog geen visum voor Maleisie , maar vermoed dat ik het wel aan de grens kan kopen….
Om 11.05 zijn we aan de grens met Maleisië. De bus zet ons af voor het grenskantoor en de chauffeur vertelt ons dat hij aan de andere kant van de grens zal wachten. Uiteraard vraagt de douanier naar mijn ontbrekend document, maar gelukkig komt mijn uitleg nogal geloofwaardig over. Om twintig over elf zit ik alweer in de bus. Een visum voor Maleisie had ik blijkbaar ook niet nodig. Volgens mijn GPS zijn we 37km van de vertrekplaats. Nog 339 te gaan . Singapore is een eiland en maar twee lange bruggen verbinden het met Maleisië. 5 minuten later zijn we bij de Maleisische immigratie. Met paspoort en bagage afgezet ervoor. Opgehaald erachter. Er is nog een drietal passagiers bij gekomen . Om kwart na één stop voor lunch. Moeilijk als je nog geen Maleisische Ringgits hebt. Een wisselkantoor is er ook in geen velden of wegen te bekennen. Een dame in een krantenstalletje wil wel 10 Singapore dollar omzetten in 26 Ringgits . Ik denk dat ze een goede zaak gedaan heeft. 1 euro is ongeveer 4.5 Ringlits, en 1.3 Singapore Dollars…als ik goed kan tellen had ik er een 35 moeten krijgen. Soit in KL zal ik wel officieel laten wisselen… ik eet in ieder geval voor 3.5 R een potje watermeloen. Een pintje is hier niet te vinden… moslim area. Een tiental eetgelegenheden en alleen maar frisdrank en koffie of thee. Ik hoop in KL iets lekkerder te vinden. Na de stop steken we de straat over en wordt de bus getankt. Dat kon blijkbaar niet tijdens de pauze… dat alles maakt dat we om twee uur vertrekken voor de laatste 226 km, indien er geen omweg gemaakt wordt natuurlijk… Even over half vijf arriveren we aan het busstation van KL, nog een twaalf kilometer van het centrum. Er is natuurlijk openbaar vervoer, maar nogal veel zodat ik wat moet zoeken naar de juiste tram/trein. Iets na vijf zit ik toch waar ik moet zijn, zij het na een paar keer vragen . Ticket kon alleen betaald worden met briefjes van 1, 2, en 5 Ringgits. Heb net genoeg klein geld om de 3,9 te betalen. Geen graffiti in of op de trein . Moet ęén keer overstappen en heb maar een foto genomen van het plan in het station. Zo kan ik wat volgen want een gedrukt exemplaar om mee te nemen vond ik niet. Om half zes ben ik in het centrum van de stad en vind na wat zoeken een restaurant waar ze ook een pintje verkopen . Ze hebben aan mij een klant. De fried rice and chicken smaakt helemaal anders dan gisteren. Maar zeker niet slecht. Er is ook een heeel pikant sausje bij, maar je proeft het pas na een tijdje… gevaarlijk...
.
Dadelijk op zoek naar een betaalbaar hotel… heb intussen ook gemerkt dat de automatische woordenlijst soms rare combinaties neerzet. Hopelijk verstaan jullie wat ik wil zeggen . Ik probeer achteraf wat correcties te maken.
.
Hotel gevonden. Er is heel veel keuze en hier kan je even goed boeken via booking.com want het scheelt niets. Een 30 euro per nacht taxen en btw inbegrepen . Ben intussen een stapje in de stad gaan zetten en in het etablissement van daarstraks een emmertje bier gaan bestellen. Ze hebben hier ook Hoegaarden maar ik hou het bij Carlsberg..in tegenstelling tot Singapore mag je hier op het terras wel iets roken. Ook veel meer bedelaars dan in Singapore. Heb bij mijn pintje een mengeling van nootjes en gedroogde ansjovis gekregen. Goed zout zodat je dorst niet over gaat . .
.
Dinsdag 4 april Ik word pas om 10 uur wakker en besluit dé bezienswaardigheid van KL te gaan bezoeken. De Petronas Twin towers. Ik zie ze vanaf het hotel staan, maar na een dagtocht door een straat waar ze me om de haverklap wilden masseren, stopt er een taxi die me voor 2.5 euro naar de torens wil brengen. Een gigantische shopping mall met vooral heel dure merken. De taxichauffeur had me al verteld dat het bezoek duur zou zijn . 80 Ringgits of zo’n 20 euro. Het bezoek van de toren verloopt via de kelder. ’t Is maar dat je het weet, dan moet je niet zoals ik de halve shopping mall aflopen. Netjes aanschuiven, paspoort afgeven, 80 Ringgits klaar en er maar 45 moeten betalen. De kassier ziet mijn verbaasde blik en legt uit dat het een tarief is voor ‘ouderen’. Dat weet ik dus ook weeral. Blijkt dat 61 en ouder reductie krijgen en hij me dus die leeftijd schatte ( hij had het trouwens kunnen controleren in mijn paspoort dat hij nog vast had. ).
Probleem is wel dat het eerstvolgende bezoek pas om half twee is en het is nog maar kwart over elf. Dus maar wat rondwandelen buiten want het is mooi weer. Onder het nuttigen van een ijskoffie tik ik dit verslag. .
Ruim op tijd terug voor mijn bezoek naar boven. Toch de weg nog moeten vragen binnen want het lijkt nogal een doolhof. En ik ben niet goed in het herkennen van winkeletalages… Kwart over één krijgen we een  badge en passeren we de metaaldetector. Een tijdje later 86 verdiepingen naar omhoog (370meter totale hoogte is 425m de hoogste twintower ter wereld ). Met een tussenstop op niveau 41 de brug. Overal zeer mooi uitzicht, ook al omdat het weer goed meevalt. Ik heb daarstraks een toerbus gezien type hop on hop off. Ik denk dat ik daarvan straks eens een halte ga zoeken zodat ik ook de andere highlights van KL heb gezien… .
.
Om half drie zit ik voor 45 Ringgits op de bovenverdieping van de toerbus die zou zelfs in de buurt van mijn hotel moeten komen. Lekker warm in KL. 28 graden in de schaduw…het windje doet deugd en vooral, je wordt er niet moe van, zo boven op de bus . Om kwart over vier zijn we bij het nationaal paleis en ik denk zowat halverwege de busreis. Ik begin stilaan wat honger en vooral dorst te krijgen . Buiten de ijskoffie vanmiddag nog niets geconsumeerd. Zal het nog wel volhouden totdat ik in de buurt van het hotel kom, denk ik. Snel door een verkeersopstopping komen? Koop een brommer en volg de ambulance.. hingen er zeker 20 achter. 95% van de motorrijders heeft zijn of haar vest achterstevoren aan. Er wordt nog heel veel gebouwd in KL. Ik denk dat het binnen 10 jaar niet meer te herkennen zal zijn. Nu is er nog veel groen en laagbouw, maar aan het aantal kranen en half afgewerkte gebouwen te zien, zal dit snel anders zijn. Om twintig over vijf zijn we terug aan het vertrekpunt. Ik ga de volgende vijf haltes nog mee tot in de buurt van het hotel. (Bukit Bintang). Heb zowat alles van KL gezien, denk ik. Om half zeven zit ik toch aan tafel... les eerst mijn grote dorst en bestel daarna een maaltijdsoep met zeevruchten. .
.
Smaakt naar zeepsop , koriander dus, maar naar het schijnt, word je dat gewoon , dus even doorbijten.. honger is de beste saus, maar lekker ga ik het nooit vinden...Er zitten ook nog wat pikante dingen in, maar dat is geen probleem. Naar de seafood moet wel gezocht worden...Zal volgende keer een spaghettitje bestellen. Het is intussen half acht en ik weet niet of ik vanavond nog een vlucht naar Siem Reap kan boeken. Ga het in ieder geval proberen..
Leve het internet. Heb net een vlucht geboekt. Kan nog wel niet inchecken, maar waarschijnlijk wel vanuit de luchthaven morgen. Vlucht rond één uur morgenmiddag... .
.
Woensdag 5 april... .
Heb gisteravond nog een hele tijd geprobeerd om via telefoon in te checken op mijn vlucht naar Siem Reap, maar dat is niet gelukt. Sta dus op tijd op om het nog eens te proberen, maar ook dat lukt niet. Ik kan wel een paar kranten downloaden. Rond 9 u verlaat ik het hotel en neem de Skytrain naar central station. Immens groot en heel veel volk. Mijn vlucht is pas om 5 over 1. Ik kom dan in Cambodja aan om 10 over twee. De vlucht duurt twee uur, maar er is een uur tijdsverschil. Ik drink een ijskoffie in het central station . Om kwart na tien koop ik mijn ticket naar de luchthaven. Ik wil de omnibustrein nemen omdat ik tijd genoeg heb, maar de verkoopster vraagt drie keer of ik toch niet de directe trein wil nemen. Ik heb het gevoel dat ze me niets wil verkopen en ik wandel dus maar naar het andere loket om tegen dezelfde prijs een snel ticket te kopen. Trein rijdt elke 20 minuten. De rit zelf duurt 28 minuten en kost meer dan de treinrit van Lier naar Brussels airport. (12 euro) Indruk van KL…. Moderne en propere ( en voor zover ik kon nagaan veilige)stad in volle ontwikkeling. Doet veel voor toeristen, heeft een prima openbaar vervoer) spijtig van de bedelaars die toch een schaduw werpen op het imago van de stad. Een compleet andere situatie dan in Afrika. .
.
Omstreeks kwart voor elf ben ik in de luchthaven terminal 2 en kan ik op zoek naar een incheckbalie van Air Asia. Ik moet op de derde verdieping zijn en kan daar probleemloos mijn boarding pass printen aan de self-check-in. De security check stelt niet echt gerust. De koffer moet door de x-ray, al de rest mag mee door de metaaldetector. Dat ding piept dat het een lieve lust is, maar niemand reageert… ook zo bij mijn collega reizigers. Gelukkig is er vlak voor de gates een meer grondige controle. We voelen ons weer veilig (daarvoor ook wel…). .
Boarding 12.25. Heb dus even tijd om de krant van dinsdag te lezen. Dankzij de WiFi in de luchthaven kan ik zelfs de krant van vandaag downloaden. Kan ik lezen tijdens de vlucht. Met een vertraging van een klein half uur stijgen we op. Het is de eerste keer dat ik in een vliegtuig zit waar men een soort waterdamp verspreidt van boven de bagagerekken. We krijgen papieren om in te vullen voor douane en immigratie. Had van tevoren al een hotel en adres genoteerd om in te vullen. Weet nog niet waar ik zal overnachten. We landen omstreeks half drie plaatselijke tijd en schuiven aan voor een visum van 30 dollar . Wie geen pasfoto bij heeft betaalt gewoon 2 dollar extra. No fuzz tot nu toe: elke grens foto en vingerafdrukken genomen . Om 10 over drie stap ik buiten en wissel mijn overschot aan Ringgits in Cambodjaanse Riel. 1 euro zijnde ongeveer 4300 Riel . Het is hier heel wat warmer dan in KL en zeker veel drukkender. Ik vraag aan een Cambodjaan wat een rit in een tuktuk naar het centrum kost. 7 dollar vertelt hij me. Ik vind dit wel veel voor 12km en zal eens gaan horen bij de tuktukkers zelf. Die rijden allemaal voor een firma en de tickets moeten aan de balie van de luchthaven gekocht worden. Op aanplakbird: 7 dollar met de auto, 6 dollar met tuktuk of brommer. Op ontvangstbewijs gedrukt: 5 dollar met erover gestempeld: 6 dollar. Ik koop een ticket en vraag de ‘chauffeur ‘ me naar een budget hotel in de stad te brengen. De weg ernaar toe is nogal hobbelig maar heeft aparte rijstroken voor voertuigen op twee wielen. We stoppen in een steeg aan toch wel een mooi gebouw. Volgens de dame aan de ingang zit het vol. Alleen eventueel een kamer met gedeelde badkamer: 10 dollar. Als ik die neem en twee nachten blijf, krijg ik morgen een upgrade naar kamer met badkamer tegen dezelfde prijs.. doen! Ik vraag me af waarom ik geld heb laten wisselen. Blijkbaar kan je hier alles betalen met dollars. Glas bier halve dollar, cocktail 2.5, spaghetti 4… de tuktukrijder wil me morgen de belangrijkste dingen van Siem Reap laten zien. .
Om 5u wou die gast vertrekken. Heb het uit zijn hoofd gepraat. Half negen is vroeg genoeg…ik neem een foto van het hotel en sla de coördinaten ook nog eens op in mijn routeplanner. Zo’n achterafsteeg vind je anders in het donker nooit meer terug. Trouwens, al die kleine straatjes staan niet eens op de routeplanner. Ik eet in één van de beroemdste straten van Siem Reap (pubstreet) een spaghetti Qua stijl doet het me hier nog meer aan sommige delen van Bangkok denken. .
.
_________________________________

Donderdag 6 april We bezoeken het tempelcomplex (de kleine toer) van Angkor Wat naar Angkor Thom. Ik heb gisteravond nog iets gedronken in de pub van een ingeweken Parijzenaar en heb er het één en ander geleerd. De gids wilde om 5u vertrekken omdat de zonsopgang prachtig moet zijn. Probleem: meestal is het bewolkt en het is het drukste moment van de dag. Aanschuiven aan de kassa dus. En hij zou extra gerekend hebben. Veel mensen bezoeken veel tempels, maar als je er een paar gezien hebt, lijken de andere er ook op. Als ik ‘Trotter ‘ mag geloven ga ik vandaag heel veel ‘dagtochten ‘ mogen lopen. En ik zal niet alleen zijn. Tegen mijn gewoontes in, begin ik de dag met een ontbijt: scrambled eggs with tomatoes. Thee krijg ik erbij. Ik vermoed dat ik vandaag wel wat calorieën ga verliezen en ik heb er de laatste tijd weinig opgenomen. Terwijl ik zit te eten zie ik rook tot op de derde verdieping komen. Via een soort terras de half open ontbijtruimte binnen. Ik rep mij naar het terras en zie drie verdiepingen lager een man met een soort bladblazer overal rook blazen. Ik vermoed dat dit tegen het ongedierte is, want je ziet hier het één en ander rondkruipen… bij het effect op mensen zal ik maar niet te lang stil staan. De gids/motorrijder (Dolla heet hij en ik twijfel eraan of dat zijn echte naam is… lijkt als twee druppels water op de uitspraak van de Amerikaanse munt… 20 dollar for mister Dolla) is er stipt om half negen en we tuktukken naar de belangrijkste tempel eerst. Ik koop een dagticket voor 37 dollar waarna Dolla me drie kilometer verder voert naar de ingang van het complex. (Waarom de ticketverkoop drie kilometer van de ingang moet liggen is me een raadsel) Er worden ook tickets voor 3 en 7 dagen verkocht en ik vraag me af wie er in godsnaam 3 laat staan 7 dagen tempels wil gaan bezoeken. . Voor elk soort tickets zijn er aparte kassa’s . De langste rijen staan bij de drie dagen tickets) Massa’s commerçanten die me een gids, een fotoboek, een hoed ….willen verkopen. Heb mijn Trotter bij en daar staat alle info in. Ze kennen wel de truken van de foor: mooi boekje voor één dollar , maar dat blijkt in een onleesbare taal, de Engelse versie is dan veel duurder. Ik ben dus geen klant. .
De overvloedige regen van vannacht heeft de temperatuur een beetje afgekoeld. Vanmorgen 24 graden maar intussen weer bijna 30 schat ik. .
Om 10 uur besluit ik mijn bezoek aan Angkor Wat met een ijskoffie. Ik vermoed echter dat het ijs niet industrieel vervaardigd is en neem uit pure voorzorg maar een immodium erbij. Verkopers blijven hun waren aanbieden, maar ik reis alleen met handbagage en heb nog wel wat kilometers voor de boeg. Daarbij sleur ik niet graag... ouders sturen hun jonge kinderen op pad als verkoper, dus ben ik snel door mijn voorraad ballonnen en toffees heen. Daarna Dolla zien te vinden en naar Angkor Thom. Niet zo’n groot complex als het vorige, maar toch wel indrukwekkend. De batterij van mijn fototoestel geraakt leeg en gelukkig heb ik een accu bij... terwijl ik de tempels bezoek hangt Dolla een hangmat in zijn tuktuk en doet een dutje. Na het bezoek nog een koffie, het is bijna middag. Uit de luidsprekers galmt Guantanamera, maar dan in het Cambodjaans (denk ik). 6 man personeel voor één kraampje…ik vermoed dat men hier niet veel verdient..
.
Vervolgens wil ik de tonle sap wel eens bezoeken, maar 40 dollar voor een boottocht van anderhalf uur naar een ‘toeristenfabriek’ volgens ‘Trotter ‘ lijkt me wat veel en Dolla raadt me het oorlogsmuseum aan. Een hoop oud ijzer, maar ik heb wel machinegeweren, raketwerpers en ander oorlogstuig in mijn handen gehad. De verschrikkingen begaan door de Rode Khmer worden er uitvoerig beschreven alsook het probleem van de landmijnen die nog overal in het land verspreid liggen. Mijn stappenteller geeft meer dan 7000 stappen aan en ik begin het te voelen aan mijn voeten. De oude markt nog bezoeken en dan een paar uurtjes platte rust… .
.
20000 Riel wordt hier als 5 dollar gerekend. Het briefje van 500 is dan zowat 1/40ste van 5 dollar waard, grosso modo 12 eurocent. Heb de briefjes maar weggegeven. ( heb ook een briefje van 100 gezien) Heb Dolla verteld dat ik morgen naar Phnom Penh wil en hij vertelde me dat ik best vandaag kon boeken. Hij zou me wel naar een busmaatschappij voeren. Heb er voor 15$ een ticket geboekt voor een plaats in een minivan. Die zou er 5 uur over doen. We zijn weeral benieuwd..
.
Na de platte rust ( het heeft intussen nog flink geregend) ga ik in pubstreet fried noodles met pork eten. Er is heel wat meer volk en dat trekt natuurlijk ook meer handelaars, bedelaars etcetera aan. Ik zie verkopers van (gefrituurde?) grote spinnen, schorpioenen en ander ongedierte. Ik hou het maar bij de noodles. Veel groente veel noodles, het vlees is wel lekker. Op weg naar het hotel wip ik nog even binnen bij de Parijzenaar. .
.
Vrijdag 7 april..
Hoewel ik pas om half tien moest klaar staan voor vertrek, staat de chauffeur van de minivan al in de lobby als ik om negen uur naar beneden kom. Hij brengt me twee straten verder naar het vervoermiddel. Een minibus met 15 genummerde plaatsen. Om kwart na negen mogen we alweer uitstappen. In een airconditioned ruimte mogen we wachten. Op de bus van 10u? Ik lees de krant van gisteren. Het is nog wat te vroeg voor deze van vandaag. Om kwart voor tien stappen we in een ander busje en om 10u zijn we met zijn vijftien weg voor een trip van 307km volgens de GPS. Ik ben de enige westerling in het gezelschap. .
Op de National Highway 6 die het grootste deel van de verbinding van Siem Reap met Phnom Penh verzorgt, zie ik heel wat paalwoningen. Palen van twee tot, schat ik, 6 meter hoog. Ook de weg zelf ligt een stuk hoger dan de omliggende gronden. Om 11u een harde klap. Chauffeur stapt uit en loopt eens rond de bus, maar hij vindt blijkbaar niets en rijdt na de inspectieronde verder. Zij het heel wat trager. Even verder terug aan de kant hij draait terug en rijdt als spookrijder een kilometer terug naar wat een garage blijkt te zijn. Nadat er iemand naar de motor ‘gekeken ‘ heeft, vertrekt de chauffeur met de bagage en laat de passagiers bij de garage achter....
Om kwart voor twaalf staat hij er terug en mogen we terug instappen voor de resterende 239km..
Om kwart voor één is het lunchtijd. Navraag leert dat de stop een half uurtje zal duren. We zijn nog 165km van het eindpunt . Dat bereiken we omstreeks kwart over drie. Het wordt half vier als we de eerste buildings zien opdoemen. Bijlange niet zo veel als in KL. , maar er staat nog veel in opbouw. Om kwart voor vier heb ik al een hotel dicht bij de markt en het koninklijk paleis. Kamer met fan en een raam met uitzicht op de gang, maar voor 9 dollar per nacht kan je moeilijk een suite verwachten. Ze hebben een eigen restaurant en de nasi met varkensvlees smaakt. Veel vlees en niet te veel groenten. ( en vooral: geen koriander ).
.
Na het eten even naar het koninklijk paleis gewandeld. Mooi maar gesloten. Misschien morgen nog eens gaan kijken. Ben terug aan het hotel en er komt wind opzetten, voorbode van een storm, zo voelt het aan. Ben op de terugweg van het paleis ook een reisagentschap binnen gegaan om mijn visum voor Vietnam te regelen. Zou morgen vanaf 13u klaar liggen . ’s avonds wandelen in de uitgaansbuurt van de hoofdstad. Een déja vu van bepaalde buurten in Bangkok. Conversaties zijn rudimentair, men spreekt en begrijpt over het algemeen alleen het “vakjargon ‘. Toch kom ik nog het één en ander te weten. De officiële taal in Cambodja is niet het Cambodjaans, maar het Khmer. Die taal staat wel in Google translate, maar kan spijtig genoeg niet gedownload worden en dus ook niet offline gebruikt worden. Ik zoek alvast de woorden ‘aub, dank u’ en vooral ‘I don’t like koriander ‘ op. Dat laatste geeft me: ខ្ញុំមិនចូលចិត្តល្ង… en zal ik gebruiken als ik nog eens iets te eten bestel. Uiteraard kan ik dit niet uitspreken, maar ik hoop dan maar dat de verkoper kan lezen. Dit laatste is niet evident want ik verneem google dat nog heel wat Cambodjanen ongeletterd zijn. Ik denk dat ze gemakkelijk te herkennen zijn: ze hebben geen gsm of zitten er tenminste niet de hele tijd op te tokkelen… ik denk ook dat, net zoals in Thailand er niemand thuis kookt. Ik geef voor 6 dollar 4 personen te eten én te drinken. Ik rook de koriander al van verre .
.
Zaterdag 8 april .
.
Ik ga vandaag nog eens naar het paleis en dit keer ook de binnenkant bezoeken. Het is inmiddels 31 graden en zonnig. Hoed opzetten dus. Ik denk dat men hier geld geeft voor pet flessen want ik zie een dame ze uit de vuilnisbak halen en in haar stootkar gooien .
.
Op weg naar het paleis word ik tegengehouden door verschillende tuktukkers. Het is bijna elf uur en dan sluit het domein tot 14u. Staat ook zo in mijn Trotter dus te geloven. Ik besluit dan maar eerst het vernietigingskamp van Choeung Ek, ook wel een Killing Field genoemd (het bekendste van de 300 die verspreid liggen over Cambodja) Het ligt 15km buiten de stad en ik neem er een tuktuk naartoe. Wat hier en in Tuol Sleng gebeurd is in een nog niet zo ver verleden (1975-1979) tart alle verbeelding. Het aantal doden mag dan minder zijn dan onder nazi-Duitsland, maar de manier waarop. Wordt daarover in onze scholen iets verteld? Zou wel moeten…Hoe een mens een ander deze dingen kan aandoen gaat mijn verstand te boven. .
.
Buiten de stad liggen de vuilnisbelten te stinken… Rond 14.30u terug aan het koninklijk paleis. Doet erg aan boeddhistische tempel denken. Trotter (uit 2013) vermeldt bij verschillende toegangsprijzen nog 2 dollar, maar het zijn er intussen wel 6 geworden. X3 op 3 à 4 jaar! .
Ik passeer ook langs het reisbureau om mijn pas met visum op te halen, maar dat zal pas maandag klaar zijn. Communicatiestoornis met de ambassade blijkbaar. Zal dus maandag maar naar Vietnam kunnen afreizen. Geen probleem. Nog altijd lekker weertje. 34°.. Zaterdagavond is hier ook duidelijk de avond om uit te gaan. Bijna iedereen buiten en men is het nieuwjaar van volgende week blijkbaar al duchtig aan het voorbereiden. Mekaar zo veel mogelijk met talkpoeder bestrooien. Zelfs kinderen vanaf een jaar of 5 doen mee. Gelukkig worden oudere toeristen wat ontzien. Of zou het zijn omdat ik mijn voorraad snoepjes aan de kleintjes (en sommige groten) heb uitgedeeld? Ik sla het tafereel met plezier gade en neem wat foto’s met de gsm. Vrij laat ga ik naar bed. .
.
Zondag 9 april.
Op een bepaald moment (geen idee hoe laat of hoe vroeg) word ik wakker omdat de stroom uitvalt. Dus geen licht en geen ventilator Het voelt dus nog een beetje warmer aan. Rond 12u ‘’s middags nog steeds geen elektriciteit. Dus ook geen krant om te downloaden of andere communicatie via WiFi. Geen probleem. Ik was toch van plan zo halverwege de vakantie een rustdag in te lassen en de Trotter over Vietnam eens door te nemen. .
Omstreeks half één is er terug stroom en gooi ik dit online.
.
Heb ook een noodlessoep met kip besteld met mijn fameuze zinnetje in het Khmer, maar ik denk dat de dienster of niet kon lezen of mijn vertaling niet correct was, omdat er duchtig met het kruid over de soep gestrooid was. Heb er dus de kip maar uit gevist. Zal straks nog wel iets anders eten. Wordt een spaghetti. ‘’s avonds in de buurt wat gaan drinken. Werd getrakteerd op gebakken sprinkhanen, maar heb toch vriendelijk bedankt. .
.
Maandag 10 april.
Ik sta op tijd op en ben om kwart na tien al in het reisbureau om mijn visum voor Vietnam op te halen. Het is al klaar! Ik bestel tegelijk een busticket naar Saigon (Ho Chi Minh stad) tegen 9 dollar. De bus gaat er 6 uur over doen ( 213km!)en ik zal aan het reisbureau opgehaald worden..
.
Maandag 10 april .
Rond 11u word ik opgehaald met een minivan, die na een viertal andere stops, vol geraakt. De eigenlijke reisbus die om half twaalf zou vertrekken, bereiken we met een redelijke (kwartier) vertraging. De airco doet het en de beenruimte is acceptabel. Halve liter water zit in het rugcompartiment van de zetel voor me. Ik zal het hier wel 6 uur uithouden. Heb daarstraks mijn laatste Riel weggegeven aan een bedelaar. Zal moeten gaan denken in Vietnamese Dong. Één euro geeft ongeveer 25000 Dong. Over de National Highway nr 1 rijden we richting grens met Vietnam. Zoals altijd langs ‘grote ‘ wegen, lintbebouwing met heel veel handelszaken. Om 15u een tweede stop. 20 minuten om iets te eten en of te drinken. Dan terug naar de bus om vijf minuten later al aan de grens te komen. Vlak voor de grens enorme casino’s . De buitenlanders die een visum nodig hadden, moeten te voet Cambodja verlaten. Dan terug de bus in 500m door niemandsland, en dan te voet de Vietnamese grens over met bagagecheck. Paspoort netjes afgestempeld en om kwart voor vier zijn we officieel in Vietnam. Heb even zin om ‘good morning Vietnam’ te roepen, maar ik vrees dat men die humor hier niet echt begrijpt en hou dus mijn mond maar. Nog een 70 km tot Saigon..
In tegenstelling tot Cambodja is er hier zo goed als niets van de opschriften in het Engels. Ik zal Google translate veel moeten gebruiken, vrees ik. .
Rond 6u komen we aan centrum Saigon. Aangezien ik nog niet beschik over de lokale munt moet ik een bank vinden. Die sluiten blijkbaar om 5u. De eerste automaat werkt niet. De tweede geeft me 1 miljoen Dong. Kan ik alvast een taxi mee nemen tot een budget hotel… Het hotel dat ik op internet vond had alleen nog een slaapzaal en de baliemedewerker had al door dat dit niet echt iets voor mij was. Ze stuurde me 150 meter verder waar ik een kamer vond met airconditioning en badkamer voor de prijs van 18 dollar per nacht. Op booking.com was de prijs 39 Singapore Dollars. Ik fris me wat op, geef de laundry af en ga een restaurant zoeken. Stap binnen in een typisch Vietnamese zaak en bestel krabbenpoten gegrild in chili en peper en een biertje uit Saigon. Als ik hier de volgende dagen niet overreden word door één of meer brommers, mag ik me gelukkig prijzen. Nog erger dan in Italië… .
.
De krabbenpoten zijn spicy, erg lekker, maar niet simpel te eten met een notenkraker en twee stokjes. Ook niet voldoende als enige maaltijd van de dag en ik bestel dan nog maar een biefstuk erna . Ik denk dat het restaurant in een vroeger leven auto’s herbergde. Het is er vrij lawaaierig, ook al omdat de Vietnamese bevolking nogal ‘uitbundig ‘ praat. Er lopen hier ook twee poedels rond. Eentje met rode oren en staart en de andere met oranje attributen… Ik begin te denken dat ze mijn biefstuk vergeten zijn….maar ik ben niet gehaast en bekijk de levendige taferelen met plezier...
Mijn biefstuk blijken brochettes te zijn , ook niet simpel te eten met stokjes, maar het lukt, tenminste het vlees toch… .
Daarna nog een afzakkertje in een lokale pub en naar mijn bed….
.
Dinsdag 11 april Ik stap uit het hotel en word al direct aangesproken door een riksjarijder . Hij wil me rondrijden, maar verstaat geen woord Engels. Zijn collega wel. Hij laat een heel boek met aanbevelingen zien van mensen van over heel de wereld. Hij spreekt wel een woordje Engels en de prijs van een half miljoen per uur zakt naar de helft (wat nog ongeveer een weekloon Is) maar iets mag het hebben, nietwaar? Na 10 minuten stopt hij en laat me overstappen bij een collega. Die brengt me naar de Japanse pagode en op mijn verzoek naar het stadhuis. Hij neemt wat te veel omwegen naar mijn zin en precies na één uur onderweg laat ik hem stoppen en reken 250000 Dong of 10 euro af. Hij reclameren: dat was niet mogelijk, afrekenen aan vertrekplaats. Heb hem gezegd dat hij dat maar moest regelen met zijn collega en liet hem staan waar hij stond. Anders had hij zeker nog een uur gedaan over die twee kilometer. .
Ik was daarstraks 7 uur ‘kwijt’ . Ik was opgestaan rond 8 uur, heb wat mails en berichten behandeld en ben vertrokken met de riksja. En plots was het 7u later. Ik heb mijn telefoon manueel van uur moeten veranderen omdat hij automatisch 7u voorstaat, en mijn horloge dus ook. Tot nu toe weet ik nog niet hoe dit komt….
Heb vandaag al mijn aantal stappen gezet en besluit een barbier te gaan zoeken. Mijn baard wordt wat lang… een heel kapsalon met mannelijke kappers, maar de enige ‘ barbière’ wil me scheren. Snor bijknippen , oren en neus fatsoeneren naast de scheerbeurt, duurt ongeveer een half uur en kost 2 euro. Sigarettenverkoopsters hebben een ruim aanbod. Sigaretten, sigaren en als je die niet wil, ook nog hasjiesj. Mijn voorraad sigaren is groot genoeg, dus heeft ze aan mij geen klant. Heb gisteren een mailtje naar Claude gestuurd en hij is woensdag pas terug in de stad. Heb dus woensdagavond (morgenavond) een afspraak met hem. Ben eens benieuwd wat hij te vertellen heeft. Het hotel heeft mijn paspoort nog, wat maakt dat ik in de bank geen geld kan wisselen ( een kleurenkopie van de reispas, die ik zowel digitaal als op papier op zak heb, is zelfs niet voldoende). Als ik in het hotel mijn reispas vraag met als reden dat ik geld wil wisselen, stelt men voor dat bij de juwelier een paar huizen verder te doen . Deze heeft inderdaad een vrij goede wisselkoers. 22680 Dong voor één dollar. Ik ben ineens multimiljonair ..
Je kunt hier op vele plaatsen een tatoeage of een piercing laten zetten, maar ik voel me niet echt aangesproken…. En er rijden hier heel wat motorrijders rond met een hesje van Uber . Zouden die dan nog goedkoper zijn dan de anderen?.
Moe van het wandelen besluit ik eindelijk iets aan mijn uiterlijk te doen . Daar waar ik er in de school nooit aan toe kom. Ik ga ervoor: manicure ( kniptang en vellentang, geen achteruitduwer of vaseline gezien, en dat Is, dacht ik, bij ons toch standaard) Pedicure idem. Daarna hoofdmassage. Een kwartier wrijven, met de nagels ‘krabben’ en daarna lichaamsmassage. Deze lijkt helemaal niet op deze van DG. Er werd o.a. letterlijk over me heen gelopen en met de enkels geduwd. Ook wel wat andere handelingen, maar geen die ik kende van de school… nu ja. Alles samen kostte het 350000 Dong of zo’n 14 euro. Is dat niet zo ongeveer de prijs van een pedicure in de school? Ik vermoed dat er hier ook wel verschil in kwaliteit zal bestaan, maar ik ben binnen gegaan in een etablissement dat er nogal professioneel uit zag… misschien kunnen we hier een bijhuis openen voor vervolmaking? Ben altijd bereid de dagelijkse “lijding” op me te nemen.
.
Woensdag 12 april..
.
Gisteravond nog gaan eten in de pub waar ik eergisteren ook al passeerde. Chicken wings gemaakt met honing en chili. Naar het schijnt is dit hier het duurste stukje van de kip. Een lekkernij vinden ze. Was inderdaad lekker, maar je krijgt er zulke vettige vingers van. Daarna nog een Vietnamese ijskoffie gaan drinken in de buurt. Smaakt meer naar chocolade dan naar koffie. Raar, maar het blijkt wel degelijk koffie te zijn . .
Woensdagmorgen probeer ik een ticket te boeken naar Singapore voor vrijdag. Is me (nog) niet gelukt. Probleem met de betaalwijze blijkbaar. Ik probeer straks nog wel eens . Wil hiervoor wel een beveiligde verbinding….
Ik neem een taxi naar het stadhuis ( dat ik gisteren dus niet gezien heb) en bewonder het gebouw. Ik wandel verder langs de Dong Khoi, een straat uit de koloniale periode. Ik passeer de stadsschouwburg en ga verder naar de Notre Dame kathedraal. Iets groter dan een doorsnee kerk bij ons. Er vlak naast ligt het postkantoor van Saigon en ik drink nog een ijskoffie op het terras van de café De la Poste . .
Bijna alle winkels van betekenis hebben een privébewaker voor de deur staan en de meeste Vietnamezen denken dat hun winkel er eentje van betekenis is.. .dus heel veel bewaking (hoewel ze ook soms liggen te slapen ).
Daarna nog de markt bezocht en terug naar het hotel om me wat op te frissen voor de afspraak met Claude. Ik zal ook nog eens proberen een ticket voor Singapore te boeken..
.
Donderdag 13 april.
Mijn ticket naar Singapore is geboekt. Morgennamiddag vertrek ik van de luchthaven hier zodat ik zaterdag nog de hele dag in die stad kan ronddwalen . Zal er zeker ook de hop on hop off bus nemen. Kwestie van de voeten wat te sparen. Gisteren dus met Claude een ander deel van Saigon gezien. Ik zit meer in de backpackersbuurt. Wij gingen uit in de expats-buurt. Een heel verschil. Niet in het minst het prijsverschil. Eten en drinken minimum dubbel zo duur. Ziet er dan ook allemaal wat “sjieker “ uit. Vandaag zal een rustige dag worden. Ik ga er met het fototoestel op uit om wat a-typische foto’s te maken.

======================= Vrijdag 24 april Ik ben terug online geraakt. Het heeft wat voeten in de aarde gehad. Gisteravond in het hotel terug aangekomen zonder telefoon. Bij het instappen van de taxi nog laten zien aan de chauffeur en waarschijnlijk bij het uitstappen uit de broekzak gerold. Dat wil zeggen : plots zonder gps-kaarten, geen info meer over mijn ticket van vanmiddag, geen woordenboek meer. Half vleugellam... eerste werk, andere telefoon gaan zoeken om via de webmail wat gegevens te kunnen recupereren. Taxi in, wat zoeken naar een samsung winkel, half uur moeten wachten want ze moesten hem blijkbaar van ergens anders laten komen en dan goed op tijd naar de luchthaven om te achterhalen bij wie ik mijn ticket besteld had. In ieder geval al niet bij de eerste drie waar ik ging informeren. De nieuwe gsm had ik intussen nog niet aan de praat gekregen. (Wat is het wachtwoord van mijn samsungaccount?) Als je dat terug wil te weten komen, sturen ze wel een sms'je. Gemakkelijk, maar als je geen tel-nummer meer kan gebruiken? Zelfde verhaal voor het google-account. Enfin: het gratis wifi-netwerk van de luchthaven was zo traag/slecht dat er niets mee aan te vangen was. Iets in de namiddag ging de vierde balie open en daar zat ik wel in het systeem. Een ticket had ik dus toch al. In Singapore half blind wegens geen gps meer. Heb toch het hotel gevonden waar ik vorige week verbleef met een voldoende sterk netwerk om in reislogger in te loggen Gelukkig kende ik die inlognaam en dat paswoord nog.

Voor Skype en Whatsapp is ook een telefoonnummer vereist, dus die programma's kan ik ook nog niet gebruiken....

Morgen ga ik zeker de highlights van Singapore met de dubbeldekbus doen. Morgenavond lees je dan hopelijk wel hoe dat geweest is, en zal ik proberen wat foto' s online te krijgen...

Zaterdag 15 april

Ik neem de skytrain en twee metro's naar Marina Bay. Eén van de bekendste gebouwen van Singapore, niet ver van het grootste reuzenrad ter wereld en vlak bij de haven. Het is regenachtig en steeds drukkend warm. Dus de regen stoort niet echt. Ik neem de lift naar de 57ste verdieping en krijg er een mooi zicht over de stad. In het gebouw is ook een casino gevestigd. In het park er tegenover stijg ik een 15-tal etages om het gebouw helemaal te kunnen bekijken. Kuala Lumpur vond ik toch indrukwekkender. Er rijdt hier een robotbusje door het park. Geen chauffeur en ook niet over rails. Gewoon op de weg... Straks meer...

Het is zwaar beginnen regenen en dat stoort wel, natuurlijk. Ik ga een Indisch restaurant binnen en eet op mijn gemak wat kip in tomaat-curry ( of iets in die aard) met gebakken rijst. Het is lekker, maar veel te veel. Door de regen wordt het te laat om nog verder de stad in te gaan. Daarenboven geeft mijn stappenteller een nieuw record aan zodat ik besluit terug te gaan naar het hotel. Morgen fris zijn voor mijn vlucht terug. Voor iedereen alvast een vrolijk paasfeest en laat de eitjes smaken...

Zondag 16 april.

Ik moet om 10u uitchecken uit het hotel, maar heb pas rond half twaalf vanavond een vlucht. Een zee van tijd dus om mijn telefoon te laten communiceren met de mail en de Samsung gear. Gelukkig is er gratis internet in de luchthaven, tenminste toch voor enkele uren...

De vlucht van Singapore naar Helsinki verloopt probleemloos. Die naar Brussel ook, hoop ik. Mijn paasvakantie voor dit jaar zit er weeral op. Hopelijk hebben jullie wat plezier gehad aan het verslag. Alvast mijn excuses voor de tik- en andere fouten. Alles werd geschreven op een (eigenlijk twee ) telefoon(s) en de woordzoeker zette soms woorden die ik niet wilde. Volgend jaar een nieuw verslag? Misschien zet ik hier ook een neerslag van de belevenissen van de zomerreis. We gaan proberen met de boot in Friesland te geraken . Het lijkt niet ver , maar heen en terug zou het toch zeker vijf weken duren. We zullen wel zien... Groeten, Guy