Tanzania 5 ik heb het aan mijn been

Dit verhaal heb ik niet eerder willen online zetten om het thuisfront niet te ongerust te maken... Het is wel een wezenlijk onderdeel van de reis geworden. 

Vrijdagnamiddag van de eerste vakantieweek lijk ik last te hebben van een stijf linker onderbeen.  Ik wijt het aan de lange busreizen en sla er verder geen acht op. De volgende dagen wordt het niet beter,  integendeel,  het lijkt erger te worden.  Maandag is duidelijk dat er meer aan de hand is. De  foto die ik nam,  zet ik niet online, denk ik..of misschien toch wel... Het is duidelijk gezwollen.  Ik denk dat ik maar een Diclophenackuur ga starten.  Dan moet ik natuurlijk ook eten. Daarom maandagmiddag nasi en maandagavond spaghetti. 

 Dinsdagochtend lijken de pilletjes aan te slaan. De zwelling is duidelijk minder, maar nog niet voorbij.  Nog even verder doen met de kuur. Normaal moeten we op de bus wel een hapje en een drankje krijgen,  zodat ik verder kan kuren. .. om 8u houden we halt en koop ik een pakje koekjes en een fanta zodat ik nog een pilletje kan nemen.  Het onderbeen is terug feller beginnen zwellen.  Ik denk dat het dan toch te maken heeft met de zithouding,  zowel tijdens de busreizen als tijdens de safari.  Dat belooft voor de trip van vandaag.
Tegen de middag begint mijn voet ook lelijk te klemmen in mijn schoen. Nog een 4-tal uren volhouden. ..
Om half acht heb ik de tijd om eens naar de voet te kijken.  Inderdaad,  ferm gezwollen.  Ik neem nog maar een pilletje en hoop dat de nacht beterschap brengt.
Terwijl ik zit te eten,  komt er nog een blanke binnen. Uiteraard geraken we aan de praat en het blijkt dat hij in zijn laatste jaar doktersopleiding zit (6 de jaars) graag  neem ik de gelegenheid te baat om hem mijn been en voet te laten zien.  Hij neemt er zijn tijd voor, maar stelt me niet echt gerust. Hij denkt aan wondroos, of aan ėėn of andere beet of ontsteking, maar echt warm voelt het niet aan,  een lichte verhoging misschien . Als het morgen niet beter is adviseert hij zeker een plaatselijke dokter te raadplegen. Zal tot dan afwachten.
Woensdagmorgen lijkt het weer wat beter.  Ik zal bezoek aan 'daktari ' nog wel wat uitstellen en neem nog een Diclophenacske.   
Gedurende de dag merk ik dat het probleem te maken heeft met zitten.  Na een kwartiertje begint de zwelling opnieuw.  Blijkbaar moet ik met de voeten omhoog liggen.  Maar dat is niet altijd mogelijk.  Op de boot verergert het weer. Ik kom op Zanzibar een kliniek tegen,  de zwelling baart me wel zorgen, maar ik heb weinig of geen pijn, dus ik hoop het wel uit te zingen tot zaterdag .  In België zal ik bij thuiskomst  toch wel even naar de dokter moeten ,  denk ik. Hopelijk brengt de nacht verlichting.
 
Dat is het geval. Na een uur of vijf is de zwelling weer weg, of toch zeker een stuk minder.  Ik besluit toch even dr. Google te raadplegen. Twee mogelijkheden : een diepe veneuze trombose,  wat niet echt het plezantste is om mee te maken, vooral niet met nog een lange vliegreis voor de boeg. Dus ga ik voor de tweede optie: een gescheurde bakerscyste . Gelet op de knieproblemen die ik heb gehad aan dat been,  lijkt dit dan het meest logisch  (en het minst problematisch...). 
Ben benieuwd of een dokter van vlees en bloed mijn diagnose kan bevestigen.  Donderdag hetzelfde scenario,  tijdens de nacht minder, maar overdag komt de zwelling snel weer opzetten.  Meer geconcentreerd in de voet en de knie dan in het been.  Ik blijf de pilletjes nemen uit voorzorg. In de namiddag ga ik een tijdje met mijn been omhoog liggen.  Brengt niet veel soelaas. ..

Vrijdag ben ik nog steeds aan het kuren en lijkt het probleem zich nog voornamelijk ter hoogte van de voet te bevinden.  Het onderbeen is zo goed als normaal.  Nog 20 cm verder naar beneden en ik ben ervan af. . Ik ben in ieder geval niet echt meer bezorgd.  

Zal hier later eventueel nog de bevindingen van de dokter zetten.