Tanzania 4

  Als ik aankom giet het. Ik neem een taxi en laat me naar een budget hotel brengen.  Toch vraagt de uitbater nog 20 dollar voor een kamer met gemeenschappelijke sanitaire voorzieningen. De deur wordt afgesloten met een hangslot. Er is wel een muskietennet,  maar ik merk weinig van muggen tijdens de avond. Ik bied af naar 15.  De taxichauffeur vertelt me achteraf dat 20 wel degelijk de normale prijs is, Zanzibar is duidelijk een duur eiland.  Ik markeer het hotel op mijn gps en ga Stonetown verkennen.  Het markeren is wel nodig want het hotel ligt helemaal achteraf.  Onderweg kom ik iemand (Masta) tegen die me wil gidsen door de stad. Onderhandelen gaat me beter en beter af. Laagseizoen en vele gidsen zijn werkloos.  Ik betaal erg weinig voor de gidstour maar nodig hem uit voor het avondeten.  Ik heb de highlights van Stonetown wel gezien.  Slavenhuis, de grote kerk, de hammam  van een paar eeuwen geleden, het oude en nieuwe centrum,  de markt  en de typische deuren.  Ik bestel kreeft als maaltijd tegen 15 euro en  na half uur meldt de kok  dat ze niet goed is. Dan maar beef curry met rijst. Het smaakt.  Rond een uur of negen zoek ik de steeg waar mijn hotel zou moeten zijn. 500m  volgens de  gps.  ben nog niet bij een barbier geraakt,  zie eruit als een halve (of hele) nozem...

Morgen naar het noorden van Zanzibar.  Daar zouden de stranden heel mooi zijn . We zullen zien. .. De vakantie loopt alweer ten einde. 

Donderdag  7 april 

Naar omstandigheden toch vrij goed geslapen.  Om half acht sta ik op en eet twee banaantjes als ontbijt.  Iets over acht is de taxichauffeur,  later blijkt hij de begeleider, er.  Hij heeft een mooi verhaal.  Normaal gezien waren er drie personen voor de trip. Het koppel dat nog zou meegaan is gisteren,  bij het afhalen van geld,  hun kaart verloren wegens ingeslikt.  En vandaag is het een nationale feestdag wegens verjaardag van de moord op de eerste president en kan de kaart niet gerecupereerd worden. Ze kunnen dus niet mee.  Hij zal spijtig genoeg de prijs moeten verhogen.  Ik merk dat hij het er lastig mee heeft en ga gemakkelijk akkoord met de prijs van 20 dollar, oorspronkelijk was er 12 overeen gekomen. Nog weinig voor een trip van een 110 km, geschatte duur,  anderhalf uur. .   Zo zit ik alleen met chauffeur en begeleider in een minivan waar er officieel plaatsen zijn voor 12. Heel veel beenruimte dus wat mij wel goed uitkomt.  Het   transportprobleem kennende, vertel ik dat ze nog andere mensen mogen oppikken. Een telefoontje en drie minuten later stappen 5 personen in. Nu zijn we zo goed als vol. De vegetatie op Zanzibar verschilt van die van Tanzania.  Veel meer bomen...palmbomen en over het algemeen veel  groener.  Er lijken me ook meer stenen huizen staan ipv hutjes. Hoewel er meerdere geloofsovertuigingen zijn, lijken de moslims in de meerderheid.  Volgens mijn gids van gisteren, komen ze goed overeen.  Het valt me op hoeveel satellieten voor gps hier rondcirkelen : meestal vindt mijn tablet er tussen 18 en 22. 

Een dik uur later zijn we al ter plekke. Weer laag gevlogen.  Het verwondert me dat ik niet meer ongevallen tegen gekomen ben, maar een stuk of drie op de hele reis.  
Ik boek een kamer met zicht op zee en airco. Wifi is er ook en het kost 50 dollar.  Hier ga ik vandaag uitrusten. Morgen terug naar Stonetown,  daarna de ferry naar Dar Es Salaam en vandaar naar de luchthaven.  Vliegtuig vertrekt pas 's nachts zodat ik ruim tijd heb om een internetcafė te zoeken waar ik kan inchecken. Dan kan ik mijn zitplaats kiezen en boarding passen al afdrukken.  

Gisteren dus de hele dag geluierd aan het strand. 's
Avonds nog een biertje gedronken met een paar locals.  Allemaal moslims, maar niet direct te zien aan het uiterlijk. Eentje bood mij een takje aan om op te knabbelen.  Zou me in hogere sferen moeten brengen.  Was legaal in Kenia,  maar illegaal  hier.  Heb er toch maar voor bedankt. 

Vrijdag 8 april 

Om 8u ontbijt, fruit, een sapje,  roerei met toast en thee. Ik heb de krant al kunnen downloaden zodat ik onderweg wat te lezen heb. Baas van het spel is al komen zeggen dat de taxi naar Stonetown al besteld is.
Om half tien is hij er. Dezelfde van gisteren,  ongeveer zelfde reistijd.  Om 11 uur koop ik een ticket royal class naar Dar Es Salaam.  Na de douaneformaliteiten wordt ik naar de Vip room begeleid. Nog een uurtje voor vertrek.  
De weg van het noorden naar Stonetown is ėėn langgerekte winkelstraat. Ik denk dat de helft van de inwoners handelaar is. Kopen en verkopen van en aan elkaar,  vermoed ik.  
De loungezetels kunnen uitgeklapt worden, . Er is hier wifi, dus dit gooi ik al online. 

Om 11 u mogen we boarden.   Waw,  dit is inderdaad royaal.  Tapijt op de grond,  stevige airco, persoonlijke cinema, heel veel beenruimte. ..Vlak achter het stuurhuis van de kapitein. ..er wordt ook een 'lekker? ' geurtje verspreid,  genre Daawer. .. in niets te vergelijken met het schip waarmee ik gekomen ben. 
Via het cinemasysteem  kan je ook een glas water of koffie of een koekje bestellen. ..
Ik kan zelfs mijn tabletje opladen.  alleen de wifi doet het niet. .

Vlak na vertrek een warm vochtig doekje, daarna komt men vragen wat ik wil eten en drinken. Het wordt een pizza'tje  met vruchtensap.  Als de omroeper zijn boodschap begint met salaam aleikum,  dan weet je wel : geen pintje hier.  

Dik anderhalf uur later bereiken we Dar Es Salaam.  Hebben onderweg nogal wat regen gehad. 

Ben nog niet goed de ferry af of er hangt al een taxichauffeur aan mijn arm. Wil me for free naar een internetcafė brengen,  daarna naar een restaurant en nog daarna voor 25 dollar naar de luchthaven.  Ik ding uit principe af, maar zal hem uiteindelijk toch de 25 dollar geven. Internetcafé is geen probleem  ik check in voor de eerste vlucht, maar voor de tweede ben ik nog wat te vroeg. .. kan wel geen boardingpas printen,  maar dat stoort niet echt omdat ik toch vroeg genoeg aan de luchthaven zal zijn.  Chauffeur zet me aan het internetcafė af en gaat een parkeerplaats zoeken, mėt mijn bagage.  Hij geeft me zijn identiteitskaart als onderpand.  Zal hij later nog doen als hij me even alleen moet laten voor een boodschap.  Hij verontschuldigt zich ook voor de aanslagen in Brussel.  Zelfs hier leeft dat onder de moslims.  

De chauffeur brengt me naar  een etablissement waar nog niet dikwijls een blanke is binnen gekomen,  denk ik. (Hij wilde eerst in een ander restaurant stoppen,  maar aan het volk te zien,  kon je er geen pintje drinken.  Bleek ook zo te zijn) Het ruikt hier een beetje... daglicht kan hier ook  niet binnen. Tl-licht en ledjes. Tanzania in het echt.  Ik eet er kip met frieten, de chauffeur een omelet. Ik vraag om een bestek en ze komen af met ėėn vork op een bord. Blijkt het enige bestek in huis...De kip is lekker,  frieten moeten ze nog leren bakken. Ik zie hier achter een gordijn iemand frieten snijden met een apparaat dat ik 40 jaar geleden bij Franske aan het station in Mol zag, maar dan in zelfgemaakte versie, als het ware een illegale kopie.  Ik heb het vermoeden dat frieten hier ook maar ėėn keer gebakken worden. 

Ik heb veel tijd om dit te schrijven omdat de chauffeur weer een boodschap gaan doen is ( heb weer zijn identiteitskaart.  Wat hij gaat doen bij politiecontrole weet ik niet, want bij elke verplaatsing die ik deed per wagen,  ben ik toch wel controle tegen gekomen.  ). De chauffeur zet me omstreeks half zes af aan de luchthaven.  Wel in een airconditioned lounge. Veel te vroeg,  maar nu weet ik tenminste waar ze is,  en kan ik nog eens terukomen. Wifi is er niet, dus zal ik mijn telefoon als wifi nog eens gebruiken. 

De reis loopt ten einde en ik heb eigenlijk weer het geluk gehad dingen mee te maken die de 'normale toerist ' niet direct tegen komt, zowel met de voordelen als de nadelen.  Ik heb wel geleerd van deze reis dat je internet niet altijd moet geloven, zowel qua prijszetting als het onveiligheidsgevoel dat ze willen creëren. Ik heb heel wat verhalen gelezen over overvallen en oplichters,  maar als je een beetje voorzichtig bent,  valt dat best mee. Heel veel dank aan Luce die me een preview gaf op Tanzania en met veel goede raad op weg stuurde.  Spijtig dat ik het baby'tje voor Carole  niet in de koffer mocht steken van de moeder. Zal Luce dus zelf voor moeten zorgen .  Het muskietennet en de repellant komen retour.  Ook dank aan zij die de moeite namen nu zo en dan eens een commentaar te plaatsen bij het verhaal.  Zo wist ik wie er volgde. .

Misschien volgend jaar weer een verhaal? 

Er komt nog een epiloog onder de titel : 'ik had het aan mijn been'. Zal het dadelijk nog even online plaatsen, het ergste lijkt nu toch voorbij. ..

Intussen vertelt men mij in dar dat mijn aansluitende vlucht van Istanbul naar Brussel zou gecanceld zijn. Kom waarschijnlijk een dag later thuis. 

Vlucht was inderdaad gecanceld. Heb in Istanbul een beetje van mijn tak gemaakt bij Turkish Airlines  omdat men mij een vlucht op maandag zou bezorgen naar Amsterdam (een andere Belgische familie had een vlucht op zondagavond aanvaard). Is dan toch nog op zaterdag gelukt met aankomst in Rotterdam om 21.20u. Vandaar een taxi naar huis genomen. Einde reis. Plaats dadelijk nog wat foto's die genomen zijn met mijn telefoon. Dit zijn iets beter van kwaliteit.